Λού-Κιάνγκ-Τσέου | Θέατρο σκιών

Η ΓΥΝΑΙΚΑ πού πουλάει τσάι μοῦ κάνει νόημα. Θά ‘μαστε καλύτερα στό πίσω μέρος τοῦ μαγαζιοῦ, γιά νά λέμε ἐκείνα τα πονηρόλογα πού γαργαλίζουν τό λαιμό τῶν κοριτσιῶν. Τήν ἀκολουθῶ, μά δέν ἔχω τίποτα νά πῶ. Τήν κοιτάζω, εἶναι λιγάκι φοβισμένη, ξεθηλυκώνει βιαστικά το φόρεμά της γιά νά σκορπίσει αὐτό τό σύννεφο πού περνάει ἀνάμεσά […]