John Ashbery

Όπως το έφτιαξε ο Παρμιτζιανίνο, το δεξί χέρι Μεγαλύτερο από το κεφάλι, να ορμάει στον θεατή Και ύστερα να αποτραβιέται αβίαστα, σα να θέλει να προστατεύσει Αυτό που διατρανώνει. Μερικά μολύβδινα πλαίσια τζαμιών, Παλιά δοκάρια, γούνα, πλισαρισμένη μουσελίνα, ένα κοραλλένιο δαχτυλίδι Ενώνονται σε μια κίνηση που στηρίζει το πρόσωπο, καθώς κολυμπάει Μπρός – πίσω όπως […]

Σε χώρα σκοτεινή γεμάτη συκιές και βυσσινιές και μαρμελάδα από δαμάσκηνα και κύβους με γράμματα στις πλευρές τους, η χρυσή σάλπιγγα καλωσορίζει τα ψάρια από κόκκινο χαρτί. Ο βασιλιάς έχει μόνο ένα μάτι, είναι όμως στρογγυλό σαν πιάτο και βλέπει ό,τι δεν μπορούν να δουν οι άλλοι, των σοφών εξαιρουμένων. Χείμαρροι από κάτι έχουν μέσα […]

Στό μεταξύ, πίσω στήν ἂψυχη Ἀμερική, οἱ ἂνθρωποι διασκεδάζουν ὃπως πάντα. Ἓνα πουλί ἐπισκέπτεται ἓνα λουτρό γιά πουλιά. Ἓνα νέο κορίτσι κάνει μετεκπαιδευτικά μαθήματα πολυϊστορίας. Οἱ μεγαμονάδες μου τραβοῦν τό λουρί στό ὁποῖο εἶναι δεμένη ἡ ἂνοιξη. Ὁ ἐτήσιος ἀγώνας δρόμου ἒχει ἀρχισει – ἂνθη λευκά στά μαλλιά κάποιου. Μπαίνει μέσα χορεύοντας στόν κενό ἀέρα, […]