Ύψιλον

Τις νύχτες πλάγιαζα νωρίς Τριστάνε μου Και σε ονειρευόμουν. Οι δρόμοι πλήγωναν Τα βήματά μου και σε σκεφτόμουν. Χιόνιζε στο δωμάτιο, το σώμα έπεφτε Σαν πυρετός. Το ξέρω πως θα ξυπνήσω αν ανοίξω Την πόρτ’ αυτή. Τυλίγομαι με χρώματα Ακούω τα φαντάσματα Βλέπω το βράχο να επιπλέει Στο κεφάλι μου Που μόλις τον χωρά. Τη […]

Να επισκεπτόμαστε τους επιζώντες ποιητές αν μάλιστα τυχαίνει να μένουμε στην ίδια πόλη να τους βλέπουμε πού και πού γιατί εκεί που ζούμε ήσυχοι βέβαιοι πως ζούνε κι αυτοί – ξεχασμένοι έστω – εκεί έρχεται το μαντάτο τους.  Οι καλοί ποιητές μάς φεύγουνε μια μέρα όχι γιατί πεθαίνουνε από έμφραγμα ή από καρκίνο αλλά γιατί […]

Της Βρούγκου η μητρόπολις, ην πάλαι είχε κτίσει δουξ Φλαμανδός τις ισχυρός και αφειδώς προικίσει, έχει εν ωρολόγιον με αργυρούς πυλώνας όπερ δεικνύει τον καιρόν από πολλούς αιώνας. Είπε το Ωρολόγιον· «Είν’ η ζωή μου κρύα         και άχρους, και σκληρά. Είναι ομοία δι’ εμέ πάσα της γης ημέρα. Παρασκευή και Σάββατο, Κυριακή, Δευτέρα, δεν έχουσι […]

Ἤμουν ψαράκι καί μέ πήρανε τά χρόνια βουβός ὁ πόντος καί νά ψάχνω ψαροντούφεκο οὔτε μπουκάλι νά πετάξω στή στεριά πῶς ξέμπλεκα ἀπ’ τά δίχτυα τί συνἐβαινε κι ὅλο μοῦ ξέφευγε τό ἀγκίστρι πάντα. Στόν ὕπνο ἐδῶ πῶς νά ‘ρθει ὁ ὕπνος νά σέ κοιμηθεῖ καί ταπεινά σέ πέντε φύκια νά σέ γείρει μοῦ μένει […]

Τό καλοκαίρι ἡ νύχτα πέφτει ἀπάνω σου γυναίκα ἱδρωμένη κι ἀπρόσεχτη. Νύχτα ὅπως νύστα. Νύστα καί νικοτίνη. Νύχτα λοιπόν θά πεῖ ἕνα τάλιρο πού σοῦ ‘πεσε στήν Γ΄ Σεπτεμβρίου κι εὐθύς καί μ’ ἑκατόν σαράντα τό κάναν τ’ αὐτοκίνητα ἕνα μέ τήν ἄσφαλτο. Στή Χέυδεν στή Φερρῶν οἱ νάιλον ἐπιβάτες περιμένουν νά ἐπιβιβαστοῦν στά σκουπιδιάρικα. […]