Η κόρη μου με μαλλιά φωτιάς από ξύλα Η κόρη μου με μάτια λέαινας λαμπεράκι αστεία Η κόρη μου με στόμα αγαλμάτινο και χείλη αρχαίας θεάς Η κόρη μου με χαμόγελο ιέρειας τη στιγμή της θυσίας Στο ιερό της Δήμητρας Η κόρη μου με ματόκλαδα όρθιες γραμμούλες παιδικής Γραφής Είναι δέντρα αυτά ή ποταμάκια που […]
Σταυρούλα Ηλία
Σταυρούλα Ηλία | Ένα ποίημα
Τον Νοέμβρη αποφάσισα Μια μικρή αυτοκτονία Τα τελευταία χρόνια Παίρνω και μία μικρή «τζούρα» Μιθριδατισμός, νομίζω λέγεται αυτό Μία δόση μικρής αυτοκτονίας Για να συνηθίζω Να μη ξεχνιέμαι Τώρα αποφάσισα να ξαναζήσω Με μία ακόμη Μικρή αυτοκτονία Η Σταυρούλα Ηλία είναι απόφοιτη της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάζεται ως καθηγήτρια φιλόλογος στο Γύθειο Λακωνίας, όπου […]
Σταυρούλα Ηλία | Επιβίωση
Επιβίωσα του θανάτου μου Στην αρχή μόνο γρατζουνιές Κατόπιν μώλωπες, γδαρσίματα Ακούστηκαν φωνές-στην αρχή- μετά ουρλιαχτά στο τέλος ένας λύκος ξέσκιζε τα σωθικά μου κι έγλυφε το αίμα μου Επέζησα του θανάτου μου Στάθηκα πάνω από το μακελειό Κι ας ήμουν ακριβώς στο κέντρο του. Έτσι μπορώ να πω πως είμαι ζωντανή ακόμη Η Σταυρούλα […]
Σταυρούλα Ηλία | Λαΐς : της φύσεως το κάλλιστον φιλοτέχνημα
1. Η φημισμένη εταίρα, η Λαΐς η Κορινθία 2. πολλούς άνδρες ευχαρίστησε 3. οδηγώντας τους στα μυστικά μονοπάτια 4. μιας πρωτόγνωρης ηδονής 5. Κάποιοι ξεψύχησαν μπροστά στα σκαλοπάτια της 6. οι αφελείς –νόμισαν τους είχε αγαπήσει. 7. Ήταν όμορφη, θεϊκά τα κάλλη της 8. Γνώριζαν μόνο ό,τι έβλεπαν, τη σάρκα δηλαδή 9. το δέρμα […]
Σταυρούλα Ηλία | Στον Γ.
Είσαι ποίημα σε αυστηρά έμμετρο ρυθμό Κοστουμαρισμένες ομοιοκαταληξίες Γραβατωμένες στροφές και στεγνή ισοσυλλαβία. Ούτε ένας διασκελισμός. Οι λέξεις σου φοράνε γυαλιά πρεσβυωπίας Κι η μορφή σου παγωμένο άγαλμα Στη χιονισμένη πλατεία. Ποίημα σε αυστηρά έμμετρο στίχο… Με βασανίζεις και βασανίζεσαι κι εσύ Κι ο χρόνος μετρά αντίστροφα Κι εγώ περιμένω τη μεταμόρφωσή σου Σε ποίημα […]
Σταυρούλα Ηλία | Ποιηματάκι ποιητικής
Στιχάκι, πού είσαι; Βγες γρήγορα έξω! Έλα και συμπλήρωσε τη λευκή σελίδα μου.. Ει.., μην ξεχάσεις να φέρεις και τ’ αδελφάκια (ειδικά εκείνο το μελαχρινό με τα μεγάλα μάτια) Τα ξαδελφάκια, τους θείους και τις θείες σου (όχι όμως εκείνη τη χοντρή με τον μεγάλο κώλο) Γενικά ολόκληρο το σόι, να γεμίσει η στιχοοικογένεια Τις […]
Σταυρούλα Ηλία | Αυτοβιογραφικό
Μαμά, μαμά θα μου διαβάσεις ένα ακόμη παραμύθι; Έλα, σε παρακαλώ..Μην μου πεις πάλι πως είσαι κουρασμένη… Δεν το ξέρεις πως οι μαμάδες δεν κουράζονται ποτέ; Ο μεγάλος μου γιος στα πέντε του χρόνια επιδιώκει αδιάλειπτα την αποκλειστικότητα. Σήμερα, φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, δεν έχει ανάγκη τις αβρότητες, εκτός κι αν πηγή τους είναι […]
Dylan Thomas | Δύο ποιήματα
[Σε μια γαμήλια επέτειο] Το στερέωμα έγινε κομμάτια Αυτή η κουρελιασμένη επέτειος Δύο ανθρώπων Οι οποίοι αρμονικά πορεύτηκαν για τρία χρόνια Στων αμοιβαίων υποσχέσεών τους Τους μακρινούς περιπάτους Τώρα ο έρωτάς τους κείτεται χαμένος Κι ο Έρωτας κι οι υποτακτικοί του Βρυχώνται αλυσοδεμένοι Από κάθε σύννεφο φορτωμένο με αλήθεια Ή παγίδες Ο θάνατος ξεσπάει […]
Σταυρούλα Ηλία | Τρία ποιήματα
[Eκμετάλλευση] Σε χρησιμοποιώ Κάνω χρήση σου Για να γράφω.. Δεν πήρα άδεια Άκουσα την ανάγκη μου Σε χρησιμοποιώ Ακόμη κι αν δεν υπήρχες Εγώ θα σε επινοούσα Για να μπορώ να γράφω [Eρωτήματα] Γιατί γράφω; Από ανάγκη; Από ματαιοδοξία; Από απελπισία; Από θλίψη; Από συνείδηση της θνητότητας. [Καθημερινές, μικρές αυτοκτονίες] Τον Νοέμβρη αποφάσισα Μια […]
Σταυρούλα Ηλία | Δύο ποιήματα
[Προτιμήσεις] Αγαπώ τους απελπισμένους ανθρώπους Τους πολύ τσαλακωμένους, αυτούς με τα σπασμένα Μυαλά και τα σπασμένα συναισθήματα Αγαπώ το τρυφερό βλέμμα των θλιμμένων Το σπάσιμο στη άκρη των χειλιών όσων απογοητεύτηκαν Αγαπώ τους απελπισμένους ανθρώπους Γιατί ξέρουν πως η απελπισία Μπορεί να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο Αν δε σε διαλύσει εντελώς ή σε τρελάνει […]