Σοφία Κιόρογλου

Ανάκατες οι σκέψεις, κουβάρια μπλεγμένα συνονθυλεύματα εικασιών και παραπομπών  σε λόγια ειπωμένα, μια συμπαγή μάζα με ψηλές και δασείες στο μπλέντερ της μυθοπλασίας ομογενοποιούνται Η βιαστική τελεία στον οίστρο της παράνοιας τρέχει να σταματήσει τα ερωτηματικά νοσηρά αποκυήματα του νου σε σκοτεινή μέγγενη προϊόντα εκκόλαψης υπέρμετρου ναρκισσισμού  ατέρμονης πορείας του ατόμου προς την πτώση   […]

Κεφάλια σημαδιών οι Εβραίοι, σε μέγγενη οι τένοντες Αλύγιστοι, να θυμίζουν υποταγή και υποδούλωση Σε επίγειους εξουσιαστές που δεν γνωρίζουν καλοσύνη Είναι από μαγιά σαν αυτή που οι άγιοι ζυμώνονται Στην άλλη ζωή γνώριζες καλά ότι οι Ναζί δεν έχουν εξουσία Επέλεξες την ίδια μοίρα με αυτούς που έπεσαν σε μέρες οργισμένες Σταλμένος στο Άουσβιτς, […]

    Μυρίζει χειμώνας. Το ζεστό τσάι αχνίζει στην κούπα που αγόρασε ο Πέτρος, από κάποιο κινέζικο μαγαζάκι στο Χόνγκ Κόνγκ. Μου ΄φερε και ένα ροζουλί φουλάρι από το προηγούμενο ταξίδι του. Τον περιμένω να ‘ρθει. Μου τηλεφώνησε ότι έχασε τη βίζα του και να μην ανησυχώ. Η ώρα τρεις τα μεσάνυχτα. Οι δείκτες του ρολογιού […]

Μετρώ τα λεπτά… Πάντα με ένα ρολόϊ  Ο χρόνος για μένα κυλάει αργά Άλλες φορές πάλι κυλά πιο γρήγορα  αέναη πάλη με το σήμερα Ατέλειωτος ο χρόνος μην πάει κάτι στραβά η ακρίβεια κοστίζει Κοστίζει ζωές παγιδευμένες στο δευτερόλεπτο, στο λεπτό σε κείνο το αδιάφορο για τους άλλους κλάσμα Η ζωή ενός διαβητικού μοιάζει με κείνη […]

Ανερμάτιστες πολιτικές σε αδήριτους καιρούς με αντεγκλήσεις εικονικές και ανούσιες ύβρεις εκατέρωθεν Δεν αντέχεται τόση βεβηλότητα ακόμη κι οι πέτρες φωνάζουν μπουχτισμένες από ανήλεους κυνισμούς η λύπη ουρλιάζει για ανόσια γεύματα Η ασάφεια πυκνή πάχνη στον αέρα στροβιλίζεται στην φαινομενολογία του γίγνεσθαι παράθυρα ανοιχτά οι τηλεοράσεις το θέατρο του παραλόγου με θύματα μα δίχως θύτες […]

Στην κοιλάδα του Ιωσαφάτ Δίψασα και είπα να πιω νερό Περιτριγυρισμένος από βουνά και βράχους Διέκρινα μυριάδες αββάδες να κρατούν θυμιατό Καθώς ξεπρόβαλλαν από το ταπεινό τους ενδιαίτημα   Μοσχοβολιές από λιβάνι αναδιπλώνονταν Από άσημοσκάλιστα θυμιατά στα χέρια σεβάσμιων γερόντων Βαθεία κατάνυξη και δέος, τάμα αιώνιο υπόκλιση ταπεινή στους Σαββαϊτες Πατέρες Κοντοστεκούμενοι στο κατώφλι του […]

Ευλογημένοι όσοι διαλέγουν τα δύσκολα, το δρόμο των λίγων. Στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν. Το στενό μονοπάτι, το ανηφορικό, εκείνο το κακοτράχαλο αλλήλων τα βάρη βαστάζοντες κληρονομούντες την αιώνια ζωή. Ευλογημένοι όσοι επιλέγουν την πύλη την στενή, ακολουθώντας το φως του κόσμου. Το φως της ζωής το αληθινό, […]

    Χαμένος στην παράνοια του <<αυτο-κυνηγητού>> παγιδεύομαι σε τρυφερή ημιτέλεια, κανακεύοντας τους ώμους του εγωισμού μου Σαν άλλος αυτόχειρας εκούσιας τυφλότητας αγναντεύω το σώμα λες και χάθηκε μέσα στο είναι Μπερδεμένος σε διασταυρούμενες ροές συνειδητού και ασυνείδητου ύπνου λιμνάζω στην ψευδαίσθηση ατέρμονης εγωπάθειας Πριν καταποντιστώ σαν τις πόλεις που βομβάρδισαν κάποιοι ακατανόμαστοι τυχοδιώκτες. Σαν […]

Ξύλινα ανθρωπάκια μοναχικά κονσερβοποιημένα άβουλα ακρωτηριασμένοι ακροβάτες στο σκοινί του τίποτα   Ξύλινα ανθρωπάκια εγώ και εσύ στριμωγμένα και ανήσυχα συμπιεσμένα κονσερβοκούτια μαζικοποιημένα κακέκτυπα   Πάντα με γραβάτα και μελόν καθισμένα σε μια καρέκλα αγκυλωμένα συναισθηματικά με άκαμπτα σώματα    Στου ματιού το μετείκασμα οι κινήσεις μας νευρωτικές συσπάσεις στα στεγάνα αντιήρωες στο ενδιαίτημα της […]