Πασχάλης Κατσίκας

Στο σπίτι σου αν με καλέσεις για παράδειγμα, να μου κάνεις το τραπέζι κι έχω αλλού να πάω καλεσμένος Εύκολα μπορώ να σου αρνηθώ Μες στην ευγένεια με μα, μου και λυπάμαι, θα το αποφύγω Όταν δεν έχω όμως κανονίσει ψέματα μες στα μούτρα σου να πω δεν το κατέχω Δεν υποκύπτω στην αγένεια Φέρομαι […]

Ξεκουράζεται μόνο πριν ξημερώσει. Στην τροχιά του ήλιου σηκώνεται να οχυρώσει τους δρόμους με το κορμί της. Πιάνει στα χέρια τσουγκράνες και τσάπες, ξεβοτανίζει κυβερνώντες, απολυμαίνει τα δαχτυλικά τους αποτυπώματα. Περίστροφα αδειάζει που απειλούν το μέλλον, φτύνει κατάμουτρα ροπαλοφόρους, στέκεται ατάραχη εμπρός στο εκτελεστικό, βυζαίνει φωτιά τους φοιτητές. Κι αν της ανάβουν χίλια κεριά οι […]

Πίσω από φιλιστρίνι είχα, ανέκαθεν, την αίσθηση πως παραμόνευα το μέλλον. Ένας αγοραφοβικός τουρίστας κλειδωμένος στην καμπίνα του. Άφηνα άλλους καπεταναίους να οιακίζουν το σκαρί της μοίρας. Κώφευα στου καμαρότου τα χτυπήματα, στα επαναστατικά σήματα που έστελνε ο ασυρματιστής με τον άνεμο. Μαύρη φιγούρα έγινα στο πλοίο, με το φεγγάρι να φωτίζει μόνο την πλάτη […]