Παναγιώτης Δήμου

Δεξαμενές στα βουνά με αίμα πηχτό τάφοι βουβοί δίχως φωτογραφίες προσώπων αγνώστων στοιχείων αγνώστου καιρού αγνώστου τόπου δίχως να καίει φεγγάρι σε κερί σε χέρι σε καντήλι δίχως ιώδιο αγρύπνιας αμαχητί.   Ο Παναγιώτης Δήμου γεννήθηκε το Σεπτέμβρη του 1981. Σπούδασε ψυχολογία σε Αθήνα και Παρίσι. Ζει και εργάζεται στο Περιστέρι. Το 2015 κυκλοφόρησε από […]

Το πένθος ανοίγει κιτάπια, ξαναγράφεται. Πυρώνει βαζάκια ανθέων  σ’ επισκέψεις γηροκομείων, Κυριακές με σταυρό στο ημερολόγιο.  Τρίβει τσακμακόπετρες  δίπλα σε γκάζι υπόγειων νοικοκυριών, ξεραμένος καφές στο αλουμινόχαρτο. Φωτίζει οθόνες αξημέρωτα κάτω από ντιβανοκασέλες, ξαπλωμένα σώματα. Κάνει του κεφαλιού του σε βουνοκορφές, εκεί που αλυχτάνε  οι μόνοι στο ξημέρωμα  μπανταρισμένοι στο ριζικό χωρίς ναύλα για απέναντι  […]

Εσύ που είσαι τώρα βάρδια στις πληγές με τ’ αλάτι και το σίδηρο στα φτερά των πουλιών θα φυσάει 9 μποφόρ μνήμες μιας καρδιάς που χτυπούσε τικ τακ τικ τακ στο χέρι σου ρολόι. Εσύ που τώρα κοιτάς τις κορυφογραμμές των σπιτιών με τα σβησμένα φώτα και τις ριγμένες ξερολιθιές στις αυλές από τη φλεγμονή […]

Δεν βλέπω χέρια να σφίγγουν γαρύφαλλα στον κόρφο, να ξεπροβοδίζουν έρωτα που χτύπησε χείλη σε ξέρα νησιού μέσα στη μέση κάμπου, μέσα στης γλώσσας το λιοπύρι, μέσα στης καρδιάς τα γάργαρα, ποτιστικά νερά. Δεν βλέπω μάτια να γνέφουν στα δέντρα τους καρπούς, λαλιά στα χελιδόνια. Δεν βλέπω ρούχα να σηκώνονται από την κάψα του κορμιού, […]

Σφαίρες στα γόνατα πλανόδιων πεζών, παίζουν τα παιδιά με αίματα. Επίδεσμοι στους σταθμούς και βάμμα ιωδίου. Κούκλες μακιγιαρισμένες σε σακούλες ψωνιστήρι στις γωνίες πουλάνε λουλούδια πλαστικά για τα ψυγεία των νοικοκυριών. Μπουκάλια θάλασσας στα σκουπίδια μυρίζουν σάρκα. Τελευταία προειδοποίηση : πεθαίνουμε από οξυγόνο.   Ο Παναγιώτης Δήμου γεννήθηκε το Σεπτέμβρη του 1981. Σπούδασε ψυχολογία σε […]

01:14  χτυπάει η καρδιά δεν θυμάμαι μετά τα μεσάνυχτα   01:14 επιστρέφω από τα χιόνια   01:14 η μνήμη ματώνει στα ρουθούνια μου κλείνουν τα μάτια μου από το φως σου μέσα στο τζάμι του τραπεζιού χυμένο   01:14 ακουμπάω τα χέρια μου πάνω  στο πιάτο με τις μισές μπουκιές  από το λαχάνιασμα του πολέμου  […]

Τα πρωινά έχουν μετανάστες σύνορα στην υπόγεια διάβαση τ’ ουρανού, έχουν ξέρες νησιών γάλα μαυρισμένο στα λιμάνια αίμα θαμπό στα φώτα που σβήνουν της νύχτας, έχουν κάπνα νταλίκας μεροκάματο υπερωρίας γεωγραφία σε σκασμένα λάστιχα του δρόμου, έχουν τα μάτια σου ξύπνημα στους μείον δέκα με κάτι όνειρα φωτιά.   Παναγιώτης Δήμου –  Συμπλέκτης – Μανδραγόρας, […]

Αγιάζι   στα σώματα των ταχυδρόμων που μεταφέρουν αγιασμό από τον ουρανίσκο των ασβεστωμένων θόλων πορφυρής προσευχής,   πάνω στα βουνά των πόλεων.   Τα χέρια σου να σπάσουνε τους υπονόμους των δέντρων λεφτερώνοντας τους παράνομους στη βαρύτητα του σκοταδιού, που απλώνεται σεντόνι στην ύπαιθρο,   των ματωμένων νεκρών   εκτός ιστορίας. Ο Παναγιώτης Δήμου […]