Καμιά φορά, την ώρα που η πόλη βυθίζεται μες στις λακκούβες των δακρυσμένων πεζοδρομίων, όταν υπόσχεται την τέρψη, με τη χαμερπή γλώσσα του ψέματος τότε, εκείνη την ώρα λέω, γίνομαι χελιδόνι και επιμένω να δένω τα καλώδια, απ’ τη ταράτσα, της ΔΕΗ, κορδέλα γύρω απ’ το μυαλό να μη μου φύγει. Το βλέπω, πως γράφω […]
