– Εμένα να με λες Ρίτα’ είπε η μαμά Μαργαρίτα – Κι εμένα Μαργαρίτα’ είπε η κόρη Μαργαρίτα Είκοσι χρόνια μετά την έκδοση του ‘Ναι’ τής Μαργαρίτας Καραπάνου, ο λογοτεχνικός της ήρωας· – ο ψυχίατρος Ice, όπως τον έλεγε η ίδια – ο συγγραφέας Αλέξανδρος Αδαμόπουλος, στον οποίο είναι αφιερωμένο το βιβλίο, μιλάει εντελώς αληθινά […]
Οδός Πανός
Βαγγέλης Αλεξόπουλος | Σκηνές καθημερινότητας του κόμη Αλέξιου Ντε Λα Βέγα
ΣΚΗΝΕΣ ΤΥΠΙΚΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ [Μικρά καθημερινά δαγκώματα] Στο κρεβάτι μου φιλοξενώ έναν σκορπιό Κάθε βράδυ ροκανίζει τα πόδια μου (αυτός λέει πως φιλάει τα χέρια μου) Το πρωί βρίσκω σημάδια από πολλά μικρά δοντάκια Ακολουθεί ένα σύστημα δαγκώματος μια παραλλαγή της «γλώσσας» Μπράιγ Με τον καιρό συνήθισα δε δίνω πλέον σημασία Με απορρόφησαν νέα δαγκώματα Τώρα […]
Βαγγέλης Αλεξόπουλος | Ο Αρχίλοχος έπεσε από τη σελήνη με αλεξίπτωτο στην πόλη
[Σαν αποδημητικά πουλιά] Ο Ηλίας Λάγιος – ποιητής – γνωστός και ως Αλέξης – Ο – Φωκάς επέταξεν ένα πρωί μπορεί απόγευμα ίσως και βράδυ απ’ το μπαλκόνι του σπιτιού του κι αποδήμησε – σαν χελιδόνι – και έκτοτε αγνοείται και τον ψάχνουν Γι’ αυτό κι εγώ αγόρασα καρφιά και κάρφωσα τα χέρια μου […]
Βαγγέλης Αλεξόπουλος | Μετά τα μεσάνυχτα
Έχω για φίλο ένα λύκο, όταν δεν ουρλιάζει στο φεγγάρι μυστικά με οσφραίνεται τον τελευταίο καιρό έχουν αρθεί οι επιφυλάξεις, πονηρά κλείνει το μάτι καθώς πάνω μου τρίβεται δεν έχει πια αυταπάτες το νερό το σιχαίνεται μου ζητάει ουίσκι με αγάπη Harold Pinter Samuel Beckett και George Lucas Το βράδυ που μου είπε […]
Βαγγέλης Αλεξόπουλος | Δύο ποιήματα
[Ο κήπος] Είναι καιρός τώρα, που ακούγονται μέσα στη νύχτα ποδοβολητά αλόγων που κουβαλούν ακέφαλους ιππείς και κάποιες νύχτες χωρίς φεγγάρι ανάβω το κερί να φωτίσω το σκοτάδι των ματιών σου κάποτε, άνθρωποι σοφοί περνούν έξω απ’ το σπίτι τότε, τα αγάλματα του κήπου ξυπνούν και περιμένουν τα χειρότερα. Από τη συλλογή: «Αγχέμαχες λέξεις» […]