Νεφέλη Μαρία Σακελλιάδου

Βράδιασε Βράδιασε τελικώς παραδόθηκαν αμαχητί οι διψασμένες ώρες στο σκοτεινό λουτρό της νύχτας Κάθε λάμπα που ανάβει τάφος φώτα νεκροθάφτες εκλιπουσών νοήσεων κι οι δικές μου ετοιμοθάνατες ριγούν σ’ εκείνο το δωμάτιο σ’ εκείνο το στρώμα που ποτέ δε φίλησα Υπόγειο ευρύχωρο και φοβισμένο φως λιγοστό κι ανίκανο δια παντός ντυμένο στα χρώματα της λύπης […]

Ερημιά   (σε μία ανάσα) Βάλθηκα χτες να μετρήσω χρόνια μοναξιάς και βρήκα αναίσχυντα σταυροφιλήματα και κουβέρτες αφημένες και μπουκάλια άδεια και καθρέφτες πολλούς καθρέφτες εξαναγκασμένες καλημέρες και το ‘χασα το μέτρημα γιατί πώς μου ‘ρθε σε χρόνια να μετρήσω τις πληγές   Θάλασσα I. Τη θάλασσα πάντα τη φθονούσα Ακούς; Πάντα σε φθονούσα Όχι […]

Η Αρπαγή της Περσεφόνης Μήπως δε γνώριζες ήδη των θεών την απληστία όταν σκίστηκε της γης η σάρκα και φάνηκαν τα άρματα; Ή μήπως δεν ήξερες πως όταν η ώρα θα ‘ρθει υπόκωφες θα γίνουν οι κραυγές σου άχρωμο το βλέμμα θρύψαλα τα χέρια σου Ήξερες Μα όταν ήρθε η ώρα που ο Άδης θέλησε […]

Lacrimosa Κάποιος να ‘ρθει να μου πει Πόσο νερό να ρίχνω στα λουλούδια Εσύ θα το ‘ξερες Το πόσο κλάμα αντέχουν Τώρα ήδη θα σου ‘χανε ανθίσει Μυστικά και φόβους Το ξέρω ότι γι’ αυτό τα κυπαρίσσια Στέκονται άφοβα Γιατί τους σιγοτραγουδάς Γλυκά το βράδυ πριν νυχτώσει Γιατί φιλάς λίπασμα τις ρίζες τους Γιατί υπήρξες […]