Νίκος Παπαδόπουλος

Ε, και Χριστούγεννα. Που όλα έχουν χάσει, ξέρεις, την γεύση τους, πως λένε; Το νόημά τους, που κρυβόταν στην γέμιση μιας γαλοπούλας που πίσω της είχε και κάμποσα μπουκάλια κρασί, δηλαδή βάδιζε η γαλοπούλα προς το σπίτι και πίσω της ερχόταν τα κρασιά, αυτό το συμβιβασμένο νόημα, το να μην χρειαστεί να μάθεις να μαγειρεύεις, […]

Ήθελα να σε συναντήσω κοντά σε κείνα τα χαρτιά με λέξεις πάνωθέ τους, που θέλω να αφήνομαι να πιστεύω ότι τις βλέπω να προσγειώνονται με έπαρση (εκείνη ακριβώς την στιγμή που τα ξεφυλλίζουμε) πάνω τους, χωρίς ήχο να προσγειώνονται στις άνερες παραλίες τους, και ρούχα τριγύρω τους με μανίκια να σκαλίζουν τις αποθέσεις τους και […]

Ότανž η κόρη του σταμάταγε να πληκτρολογεί η γυναίκα του δεν μίλαγε στο τηλέφωνο αυτοκίνητο/μηχανάκι/φορτηγό δεν πέρναγε από κάτω ο απορροφητήρας ήταν κλειστός η τηλεόραση μαύρη το ασανσέρ ακίνητο οι διπλανοί άφαντοι οι αποπάνω σιωπηλοί το πλυντήριο ακίνητο και κυρίως, όταν ο σκύλος (καθισμένος στα πίσω πόδια) τον κοίταζε στα μάτιαž τότε ακριβώς έβλεπε να […]

Εκείνη τη στιγμή το καρβέλι έγινε ένα όχι-ψωμί. Είχε μαζεμένη μέσα του την ανάγκη όλου του κόσμου για στοργή ή στέγη (όπως κι αν αυτή φτάνει ως εμάς), τυλιγμένη σε μια εκρηκτική δύναμη. Το ένιωσε αυτό. Το ένιωσε κρατώντας αυτόž αυτό που είχε μετατραπεί από μια κολλώδη πλαδαρή ζύμη στο καρβέλι που σαν βρέφος κράταγε […]

Υπάρχει αυτή η λέξη. Όπως υπάρχει και το ρουξούνι, τόσο σαν λέξη όσο και σαν αντικείμενο. Αλλά, μουφομαστός;      Προσπάθησα να εντοπίσω το αντικείμενο, να το προσεγγίσω με κάποιον τρόπο. Και κάποια στιγμή βρέθηκα σε ένα ράφι με πάνω του ακουμπισμένο ένα ολόκληρο πανέρι από αυτό.   Κοίταζα για ώρα την περιγραφή του προϊόντος, […]