Νίκος Κουβίδης

Κλωνάρι χώμα και νερό Ήλιος μαρμαρωμένος Σώμα που αγγίζει τη ζωή Τσάκισε το κορμί μου Σταμάτησε τον άνεμο Που έμπαινε στην ψυχή μου Χέρι σε χέρι πέρασα Μάτια να αντικρίσω Κι απ’ το δικό μου το χαμό Έρωτα να αναστήσω Μα τη δική μου την ζωή Ποιο σώμα ν’ αγαπήσει Ποιο φως που γέννησε ζωή […]

Πληγές που τρέχουνε στιγμές Μέσα στα δάχτυλα μου Ανοίγουνε στη σκέψη μου Κλείνουν στο άγγιγμα μου Πάνω σε ξύλινο οντά Ο έρωτας κρατάει Λύχνο σβηστό και με κοιτά Δίχως να μου μιλάει Μαντήλι Μαύρο με φιλά ρόδα στο μάγουλό μου Λυτά και κάτασπρα μαλλιά Πάνω στο πρόσωπό μου Καμπαναριό με δύο ψυχές Σε χρυσαφένιο ήλιο […]

Χρυσά Λουλούδια έριξες  μέσα στην αγκαλιά μου  Αγγέλου μου ‘ταξες φτερά  να πάρεις τα φιλιά μου  Μα ‘γω έχω δώσει το φιλί  σε στόμα ματωμένο  σε κύμα κατακόκκινο  με δάκρυα φτιαγμένο  σ’ ένα παιδί που με κοιτά  που Ήλιος το ‘χει φέρει  που χει πλεμμένα τα μαλλιά  Τόξου σταυρό στο χέρι  Σαν την ανοίξω την […]

Μαύρο πανί του χωρισμού Έβαψε τη καρδιά μου Φτερά στα χείλη που φιλώ Πέλαγο στη ματιά μου Που να γυρίσω τι να πω Ποιον ήλιο ν’ αντικρίσω Σε ποια αγκαλιά να γεννηθώ Ποιο στόμα να φιλήσω Καημός φεγγάρι κόκκινο Λίγωσε την ψυχή μου Άσπρα πανιά να καρτερώ Στην έρημη ζωή μου Πάνω στη λέξη προσμονή […]

Ποιο χώμα τρέχει να με βρει Θάλασσα ν’ αγκαλιάσει Ήλιος στο σώμα μου να μπει Το φόβο να γελάσει Σε όνειρα περπατητά Άφησα το κορμί μου Πηλός από τα δάκρυα Έντυσε την ψυχή μου Κέντησε φόρεμα πλεκτό Με πέτρινο στολίδι Ελπίδα μονοφόρετη Στης μάνας μου τα χείλη Δεν έχει η μοίρα μου νερό Να σκύψετε […]

Έχει φτερά αγγελικά Μάτια απ’ την καρδιά σου Όρκους γραμμένους στο κορμί Άνθη σε τρύπια ρούχα Κόκκινα μαύρα μολυβιά Χρώματα την κρατούνε Κόκκινοι κρίνοι και έρωτας Στο χώμα τη γεννούνε Ένα παιδί που σε κοιτά Μια μάνα που στενάζει Κόρη που μες στις φλέβες της Τρέχει δικό σου αίμα Στα δάκρυα σου ξεδιψά Στο θρήνο […]

Σε μια ματιά θα γεννηθεί Στα χείλη ανάσα παίρνει Φεύγει φιλά τον άνεμο Σε κήπους μέσα μπαίνει Πέφτει στο χώμα προσκυνά Λουλούδια ανασταίνει Κάνει παρέα με πουλιά Σύννεφα ταξιδεύει Κοιτά τον χρόνο δε μιλά Στο φως της νιότης μένει Φιλά χέρια ακίνητα Σ’ άψυχο σώμα μπαίνει Λέει να φύγει να χαθεί Δάκρυα πίσω φέρνει Γι’ […]

Είχε πιασμένα τα μαλλιά Το σώμα της φορούσε Κρίνους πουλιά Και κόκκινο φόρεμα την κρατούσε Χόρευε με έναν άγγελο Στην άκρη της αβύσσου Χωρίς φωνή Με μια ματιά Και δυο ανάσες μόνο Ένα φιλί Στα χείλη της Έγινε καλοκαίρι   Ο Νίκος Κουβίδης ζει και εργάζεται στο ηράκλειο Κρήτης. Έχει σπουδάσει λογιστικά, έχει ασχοληθεί με […]

Είδα σ’ αυτό το αθάνατο Φτερούγισμα της νιότης Φιλιά σε χρώμα κόκκινο Να σταματούν το χρόνο Χέρια να δίνουνε ζωή Σε παγωμένα στήθη Λουλούδια ν’ ανεμίζουνε Σε έρημα τοπία Είδα ψυχές να χάνονται Και πίσω να γυρνάνε Να αγκαλιάζουν τη στιγμή Στον Άδη πριν να πάνε   Ο Νίκος Κουβίδης ζει και εργάζεται στο ηράκλειο […]

Κι αν δε γυρίσεις να με βρεις Πάλι μαζί μου θα ‘σαι, Στα χείλη και στα μάτια σου Είδα το πρόσωπό μου, Στο παγωμένο στήθος σου Άκουσα την καρδιά μου, Στα ματωμένα σου φτερά ακούμπησα Τους ώμους, Μπήκες ζωή στο σώμα μου Στη σκέψη μου το φως σου.   Ο Νίκος Κουβίδης ζει και εργάζεται […]