Νίκος Κουβίδης

Κήρα είναι η ανάσταση Του θανάτου κόρη Και ψυχή στα χείλη της Με φωτιά κρατεί Δίνω την καρδιά μου Σωμα αφανερωτο Χώμα μιας σταγόνας Να γυρίσει νιος Θε’μου είναι κόρης Πρωτο και στερνό φιλί Μιας ευχής το αίμα Σε λευκό κερί Έρεβος ανθίζει Στόμα με φτερά Θωρεί Χαλινάρι σέρνει Με χρυσή κλωστή Κάνει να γυρίσει […]

Σαν είσαι ένας και θεός Σε ουρανό Σε χώμα Μέσα στο Αλφα άυλος Μες στο Ωμέγα σώμα Δείξε μου σύννεφο χρυσό Αίμα να τρέχει με νερό Επανω στο παράπονο Φύτρωσε στεφάνι Βλέμμα που το κοίταξε Μάτια αιμοραγει Ποιος με την ανάσταση Άσπρο σώμα βάζει Ποιος με τους αγέννητους Αίμα καρτερει Σκαλοπάτια ολανθιστα Ο Καημός σας […]

Κάνε βάρκα το κουράγιο κι ένα φυλαχτό σαν πνοή σαν σώμα Άγιο φίλα τ’ αλμυρό νερό Άλικης βροχής Μαυρα φτερα πείτε μου που πάτε ώμους μιας λαβωματιας με κερί κρατάτε Εχω νιο μιλά στο κύμα φέρνει φυλαχτό είναι κόρης άστρου λύχνος Που ‘ταξε στο γυρισμο έχω νιό φιλά το κύμα φέρνει φυλαχτό είναι κόρης άσπρο […]

Φτιάνει στο μάρμαρο κορμί αίμα και πέτρα να κρατεί και με κοχύλι πορφυρό κάνει στο μέτωπο σταυρό δάφνης στεφάνι να φορεί τάμα μ’ ασήμι και κερί τριάντα τρία σ’ αγαπώ Να χει φωνή σαν τον Χριστό Δένει τους ώμους με φτερά τ’ ανέμου μάτια να φιλά και πως το χώμα σαν πατεί κάνει το δάκρυ […]

Στόμα ξεχασμένο δάκρυ μου κρυφό βγάλε περιστέρι πάνω στη Φηγό Θα κυλήσει μήλο Θα βαφτεί χρυσό Αίμα από δάκρυ Θα’χει για καρπό Μάτια αηδόνια Θα το προσκυνούν Θα του δένουν λόγια Και θα το ποθουν Κόρες δύό θα φύγουν Για να το κρατούν Οι επτά Πλειάδες πέντε θα γενούν Μια να λέει πατρίδα η άλλη […]

Αγέννητοι στους αιώνες  στο όγδοο και άπειρο  όσοι φίλησαν με χείλη χρυσά  το σκοτάδι  Ξέφτερε Ήλιε που κοιτάς  και ταύρου πρόσωπο κρατάς  ξέφτερο  σώμα μη  σκορπάς  Άσαρκο δάκρυ που κυλάς  και μάτια κόκκινα φιλάς  άσαρκο αίμα μη γεννάς  Για δείτε χρόνια μια φωτιά  στου Οκτώβρη κόκκινη μηλιά  Για δείτε χείλη σφαλιστά  του Οκτώβρη αφίλητα φιλιά  […]

Στόμα φενάκη σε κρατά μαύρη κλωστή σε δένει κίβδηλο χρόνο μαρτυράς τη χαρμολύπη σέρνεις Για δες πανιά που φεύγουνε ευχές τα καρτεράνε Σ’ αλόγου πόδια στέκονται μα χώμα δεν πατάνε Άφατο σώμα σε θωρεί Καρδιά καρδιάς ζητάει Κέρινη φλόγα πάλευκη στα μάτια σου κρατάει Βγάλε τ’ αγκάθια απ’ την ψυχή Δώσε στο άχραντο φιλί Φιλί […]

Στου παραδείσου το στενό Άγγελοι δεν πετάνε Μαύρα κουρέλια το κρατούν και σ’ άσπρο φως γυρνάνε Μήτε θεός τους κυβερνά μήτε Χριστό κοιτάνε μονάχα αγγελόσταλτα λόγια καρδιάς φυλάνε Του παραδείσου το στενό χρυσό σταυρό δεν ξέρει μόνο από ξύλο σκαλιστό με του καημού το χέρι Σαν θες να πας να μοιραστείς μαζί τους να συνάξεις […]

Κόκκινο φιλί μου μόνο μάτια μου από ροδιά που ‘χεις χαραγμένα χείλη και για μάνα μια φωτιά Ποιο σκαρί σε έχει πάρει Σε ποια ισαλο γραμμή Κάνεις την ελπίδα χώμα σαν ραβδί του Μωυσή Σ’ ένα κάτασπρο φουστάνι Σ’ ένα βλέμμα στο νερο αγριόκρινο π’ αφήνει Νιότης χρώμα στο βυθο Φτιανεις γόνατα ενωμένα Με τα […]

Κράτησαν την ελπίδα ντυμένη με μάρμαρο και τον έρωτα καρφωμένο στο στήθος της Στου καημού τις πλάτες σήκωσαν σταυρό ολάνθιστο ΄Αφτερες μέλισσες ντύσαν το σώμα μου Πέρασα τα σύννεφα είδα τη γέννηση και τον θάνατο Ήταν ένα Είδα τον άγγελο και τον διάβολο Ήταν ένα Μαρμαρωμένο στεκόταν το βόδι και το χωράφι σπαρμένο με κόκκινα […]