Νίκος Ι. Τζώρτζης

I ΕΝΘΥΜΙΟΝ ΦΙΛΙΑΣ (και φιλαναγνωσίας)   Ας είναι κι ένας μόνο στίχος μου ή μια λέξη του· λέξη-χάρισμα σαν περιδέραιο. Περιδέραιο ή θηλιά.     II A CAPPELLA (Έρως πλάγιος δεύτερος)   Τόσο καιρό που σου μιλώ ακούς κάθε μου λέξη, έτσι λες… Ακούς κάθε μου λέξη μόνο κι όχι τη μελωδία της για σένα […]

I Το ιδεώδες ύψος: στο κιονόκρανο.   II ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΑΚΟΝ Τι περιπέτειες κι οι δικές σου! Τι τρικυμίες! Τα κύματα βουνά πρώτα στον καφέ σου και μετά στο ουίσκι, όπως τα ανακάτευες.   III Σκόνη, και κάθεται παντού, κάθε μέρα· όσα απ’ τα λόγια μας δεν εισακούονται.   Ο Νίκος Ι. Τζώρτζης κατάγεται από την […]

Αυτοψία πέμπτη. Στη θέση Λιβάδα Κριτσάς (ο νεαρός αγροφύλακας σημειώνει): ΤΟ ΑΛΛΟ Το πρώτο νερό σταλιά σταλιά στη ρίζα τους, φερμένο από μακριά με κάνιστρα. Όλα – πέντε φυτεμένα στη σειρά – μεγάλωναν φύλλο το φύλλο και γίνονταν ελιές· όλα εκτός από σένα, που δεν εμπόργες να γενείς, έλεγε ο πατέρας. Εκτός από σένα. Μ’ […]

I Η ΠΥΗΣΙΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ Έξω απ’ την ποίηση, δε νοιώθω ικανός για τίποτ’ άλλο ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ   Στις φλέβες είχες μόνο πύηση, μόνο οδύνη· πώς τη μετέτρεψες σε ποίηση; Αφού στις φλέβες είχες μόνο πύηση, όπως ο Μίμης σας με τη μητέρα, πώς, με ποια μυστική σου μεταποίηση… Στις φλέβες είχες μόνο πύηση, […]

Στον δειλινό σου ίσκιο τριγμοί και θροΐσματα. Ο καρπός σου κόκκινος μικρός – σάρκα τραχιά με μιαν επίγευση δέρματος, χειλιών στεγνωμένων· τον έκοψα κι είδα το σπασμό να ιδρώνει στους ανθούς, να καταβαίνει στους βλαστούς απ’ τους διάφανους νευρώνες των φύλλων. Δίστασα, κι αν σε τράνταξα, ήταν για κάθε σου παλιά κι άγνωστη ρίζα – […]

Ι Το βέλος ξέρει – κι όμως φοβάται. Κι φτέρνα ξέρει – κι όμως ελπίζει.   II ΒΡΙΚΕΛΟΣ «έξοιδ’ ακούων· ου γαρ εισειδόν γε πω» ΣΟΦΟΚΛΗΣ: «Οιδίπους τύραννος»   Ως τραγικό προσωπείο βεβαιώ: είναι δύσκολη η επιλογή κατάλληλου για μένα προσώπου· ενίοτε είμαι πρόσωπο που ζητεί προσωπείο.   Ο Νίκος Ι. Τζώρτζης κατάγεται από την […]

Σφραγιδοφυλάκιον (Περιγραφή σφραγίδων και σφραγισμάτων) I Μινωική σφραγίδα από τον Γουλά Κριτσάς Ένα τείχος ψήλο, χωρίς ανοίγματα, ορίζει και χωρίζει την εικόνα στη μέση. ( Ποιο το απέξω, ποιο το από μέσα; Είσαι απέξω ή από μέσα; ) II Σχέδιο τρίπλευρης σφραγίδας α΄ Κάτω από ένα θόλο βαθύ και σκοτεινό χωρίς ανοίγματα, μονάχα πολλές αστερόσχημες […]

Η στιγμή  Ιδιόμελη, χρονοβόρα· χάριν συντομίαςανακρούεται πια μόνο η επωδός. Το βίωμα  Ουσιαστικό και για μας, σαν της γραμματικής·κλίνεται κάθε φορά σύμφωνα μ’ άλλο αίσθημα. Η εικόνα  Τα χρώματα της καθαρά – εκτός του αίματοςκαι της βροχής για τους ερωτευμένους(τα συγχέουν με της μέθης και της μελωδίας αντίστοιχα):Ερωτική αχρωματοψία. Η μοναξιά  Λοιμογόνος παράγοντας· κίνδυνος πανδημίας. […]

Πιάδα Αργολίδας, 20 Δεκεμβρίου 1821 ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΝ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝ ΕΠΙΔΑΥΡΩι Α΄ ΕΘΝΙΚΗΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΝ   ΑΚΤΙΣ ΕΛΠΙΔΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΒΟΣ   Εν ονόματι της Αγίας και Αδιαιρέτου Τριάδος, εις το χωρίον της Πιάδος· ότε το Έθνος ή μέλλον κράτος συνήρχετο δι’ αντιπροσώπων – και δια πολλών άλλων προσώπων. Δες κοτζαμπάσηδες του τόπου ή προύχοντες […]

ΔΥΪΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ, Α’*  Δυοῖν  Είμαι ή πληκτρολογούμαι; Νίκος Ι. Τζώρτζης Ενικός – Δυϊκός – Πληθυντικός αριθμός. Αντιγράφω από τη Wikipedia: Ο δυϊκός είναι γραμματικός αριθμός που χρησιμοποιούν μερικές γλώσσες πέραν του ενικού και του πληθυντικού. Όταν ένα ουσιαστικό ή μια αντωνυμία εμφανίζεται σε δυϊκή μορφή, ερμηνεύεται ως αναφερόμενο σε ακριβώς δύο από τις οντότητες (αντικείμενα ή πρόσωπα) που προσδιορίζονται από […]