Νίκος Γκάτσος

Ὁ ὤν και ὁ ἦν ὁ ἐρχόμενος. Τό Ἄλφα καί τό Ὠμέγα. Περίμενέ με μάνα μου περίμενέ με ἀκόμα ὥσπου νά φτάσει ἡ ἄνοιξη στό παγωμένο χῶμα. Ὁ γεωμέτρης τοῦ ἀχανοῦς. Ὁ ποιμήν τῶν ἀστέρων. Περίμενέ με μάνα μου σάν το πουλί τοῦ νότου πού σμίγει μάτι καί φτερό νά βρεῖ τόν οὐρανό του. Ὁ […]

Εσείς που βάλατε την έγνοια προσκεφάλι κι είχατε στρώμα της ζωής την ερημιά Εσείς που χρόνια δεν σηκώσατε κεφάλι και καλοσύνη δεν σας άγγιξε καμιά… Ήρθε ο καιρός ήρθε ο καιρός πάνω στου κόσμου την πληγή ήρθε ο καιρός ήρθε ο καιρός να ξαναχτίσετε την γη. Εσείς αδέρφια που ποτέ δεν βγάλατε άχνα κι ούτε […]

Έβαλε ο Θεός σημάδι παλικάρι στα Σφακιά κι ο πατέρας του στον Άδη άκουσε μια τουφεκιά. Της γενιάς μου βασιλιά, μην κατέβεις τα σκαλιά. Πιες αθάνατο νερό να νικήσεις τον καιρό. Έβαλε ο Θεός σημάδι παλικάρι στα Σφακιά κι η μανούλα του στον Άδη τράβηξε μια χαρακιά. Της καρδιάς μου βασιλιά με τον ήλιο στα […]

Πετάτε τους νεκρούς είπ’ ο Ηράκλειτος κι είδε τον ουρανό να χλομιάζει Κι είδε στη λάσπη δυο μικρά κυκλάμινα να φιλιούνται Κι έπεσε να φιλήσει κι αυτός το πεθαμένο σώμα του μες στο φιλόξενο χώμα Όπως ο λύκος κατεβαίνει απ’ τους δρυμούς να δει το ψόφιο σκυλί και να κλάψει. Τι να μου κάμει η […]

Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο. Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες ευλαβικά πριν μπουν στο τελεστήριο τώρα πετάνε τ’ αποτσίγαρα οι τουρίστες και το καινούργιο παν να δουν διυλιστήριο. Εκεί που […]

Δε διάβασα τον Προύστ δεν ξέρω τον Τολστόι ακούω μόνο ουστ απ’ το μισό μου σόι.   Απ’ τ’ άλλο μου μισό ακούω ουστ και άντες δε διάβασα Ρουσσώ δεν ξέρω τον Θερβάντες.   Δεν είδα τον Νταλί δεν ξέρω τον Πικάσο συγχύστηκα πολύ και μου ‘ρχεται να σκάσω.   Δεν είδα τον Μανέ δε […]