Μιχάλης Βάκρινος

Ω! απαλή του ονείρου αύρα που στολίζεις το κύμα των λυτών μαλλιών της σαν κοιμάται γαλήνια τα βλέφαρα της να θροΐζεις μη φοβάται. Θα πλάσω όμορφες εικόνες να θυμάται! Και όταν λυθεί από του ύπνου την κλωστή θα με κοιτάξει και έτσι χαμογελαστή… Μη με ξυπνάτε. Παράλληλο όνειρο, σε όνειρο μπλεγμένο Σαν τον κισσό να […]

Άλλοτε ήτανε πιο χρήσιμη η λύπη. Τα λόγια και οι περιγραφές σαφώς δεν βοηθούν. Μόνο τα βλέμματα που σε διαμελίζουν – σκέψου- την ερημιά που ναυαγεί στα χέρια σου τα ποιήματα που σε παρηγορούν. Πιο γνώριμη σ’εμάς καθώς, το δηλητήριο έμεινε συνήθεια δεμένη σε μια θάλασσα θολή, πάνω στα μάτια. Τα ελαφριά τα λόγια χάνονται […]