Μαργαρίτα Παπαμίχου

Τ’ αγαπούσε εκείνα τα σπασμένα με τίποτα δεν τ’ αποχωριζόταν Κάθε που αναχωρούσε για καινούριο προορισμό διάλεγε προσεκτικά τι να βάλει στη βαλίτσα δε χώραγαν κι όλα Πότε έβαζε μέσα το κίτρινο θρυψαλάκι της ανοιξιάτικης λιακάδας πότε ένα μπλε γυαλάκι από τα μεθυσμένα ποτήρια του καλοκαιριού κάτι μωβ ραγισμένα σύννεφα τις πράσινες εφόδους ασπρόμαυρα ναι […]

Η βροχή ο αέρας ο καπνός του τσιγάρου μου μην έρχεσαι θέλω να κερδίσω χρόνο στις λαμαρίνες ρυθμικά πέφτει ένα αχ οι σελίδες μου τσαλακώνονται κάτι θέλει κι ο αέρας δεν προσέχω έχω αφοσιωθεί στον καπνό μου κάνει μια υπέρβαση προς τα πάνω κι εξαφανίζεται έχει το γούστο της η μπόρα σήμερα είναι τρυφερή περίμενε […]

Σιωπή ανάλεκτη αρμονία Σιωπή της θάλασσας Σιωπή της πέτρας Η σιωπή των κομμένων φτερών Σιωπή ανθρώπινη Σιωπή που αγάπησε Σιωπή που έδιωξε Σιωπή του τίποτα Σιωπή  αγωνιά  να μιλήσει Σιωπή αδιαίρετη που αξιώνει το αίμα της πίσω Σιωπή στα μάτια του παιδιού που δεν καταλαβαίνει Σιωπή των ζωντανών και σιωπή των νεκρών Η σιωπή της […]

Άκουσέ με είμαι μια νότα κρεμασμένη στα σύρματα φεύγουν τα χελιδόνια τους κρατώ ένα λα ξεμακραίνουν νομίζουν πως φεύγουν Κοίταξέ με είμαι το λουλούδι στο βάζο σου σε λίγο θα χάσω το χρώμα μου πράσινο λίγο ακόμα και δε θα μυρίζω πια εσύ δε με έκοψες; εσύ δε με θαύμασες; εσύ δε με έδειξες; Απαθανάτισέ […]

Στενεύει το ποίημα σε λίγο δε θα μας χωράει λασκαρισμένες κουμπότρυπες   στο φθαρμένο σακάκι του κόσμου κάποιος παλεύει να μας κουμπώσει να μην παγώσει κάποιος πνίγεται μέσα σε μελάνια πως να πει ευθαρσώς την πληγή λευκές νοσοκόμες εξομολογητικές σελίδες  του φέρνουν τον ορό της μνήμης  ασθενής της γραφής πως να πει το χάος έγινε κι […]

Αόριστος Πρώτα άδειασα το φεγγάρι μετά τον ουρανό τον αέρα το ποτάμι το δωμάτιο έστησα ένα κατακόρυφο ντόμινο εξαφάνισης τα σφάλισα όλα στην κρύπτη του απείρου παλιά φύλλα γυαλισμένα αυτόφωτα στα λαγούμια της μνήμης ο κόσμος άδειασε συνέχισα να γράφω όχι για να τον γεμίσω αλλά για ν’ απαθανατίσω την ερημιά του Υπερσυντέλικος Κι είχα […]

Εγώ είμαι αυτή η άλλη εγώ πάντα ίδια άλλη επιστρέφω ολοσχερώς η γυναίκα στο απέναντι πεζοδρόμιο με περιμένει να περάσω εγώ κι αυτή μια σκιά χωρίς σώμα χορεύει όλα τα ζεστά μεσημέρια εγώ κι αυτή η τρίχα στον ώμο που βασανίζει το δέρμα στον αέρα το κέρμα το σκουπιδάκι στο μάτι το γλιστερό μονοπάτι κομμένη […]

Αύριο θα λιώσουμε μύρισε μια φλούδα μανταρίνι χόρεψε μαζί μου μες στη χιονόμπαλα αύριο θα λιώσουμε άκου τραγούδι οι κοκκινολαίμηδες βοήθησε το πορτοκαλί φύλλο να βρει το κλαδί του βούτα τα δάχτυλα στο χώμα που πεινάει αύριο θα λιώσουμε αύριο θα λιώσουμε σου λέω τρέξε πίσω από το λαγό δες τι ωραία μυστικά τρέχουνε από […]

Μια μέρα ξύπνησα και δε γνώριζα κανένα έμεινα ακίνητη στη μέση του κύκλου σαν κάποιος να με περίμενε να χορέψω χωρίς μουσική όλα τα άλλα γύρναγαν γύρω μου λεπτοδείκτες εγώ ήμουν η ώρα 12.00 και κανείς δεν ήξερε να μου πει αν μεσημέριαζα ή αν νύχτωνα στην καρδιά του χρόνου ήμουν το βέλος ακίνητη αν […]

Εύθραυστες μέρες νομίζεις πως θα σπάσουν μετά σπας εσύ * άνοιξη έξω δεν ακούω τι λέει μένω μέσα μου * Καλή μου νύχτα σώπα κι έχω να ράψω κέρινα φτερά * θάλλει ακόμα το φιλί σου στο στόμα όμορφο ψέμα * μία σου λέξη παραμάνα στο στήθος και δε σκουριάζει * Ανηφορίζει ξεκλειδώνοντας νερά άοπλο […]