Μαρία Κλάψα

Βαθιά στα άδυτα ο χτύπος. Κι ο δρόμος μία ανηφόρα δίχως φως… τα βήματα, αλόγων κουρασμένων ήχος Και της καρδιάς, το καρδιοχτύπι για το πώς. Αχ να χαράξει σαν ανέβω αυτήν την σκάλα… να δω το θαύμα της ζωής από ψηλά … Και πριν με πιάσει του ουρανού το δάκρυ  να ξαναπέσω χαμηλά… από το […]

[•••] τίποτα από αυτά που μου έλεγες, δεν θα συμβεί… Τα άρβυλα διψούν για κεφάλια… δεν ξέρουν από δρόμους. Μονάχα από αίμα. Όχι, μη μου μιλάς για το ταξίδι… μες το καλούπι η θάλασσα δεν μπαίνει. Μήτε για το σωστό, δεν κλείνουν τα παράθυρα τραβώντας την κουρτίνα… Κρυώνω. Μια ζωή στην αναμονή για την φωτιά… […]