Μαρία Βίτσα Σουλιώτη

Κοίταξε τον καθρέφτη επιφυλακτικά. Πίσω από την επιμελημένη εμφάνιση και τις βαθιές ρυτίδες κρυβόταν ένα μικρό κοριτσάκι με λαμπερά μάτια και γλυκό χαμόγελο. Το ίδιο κοριτσάκι που χρόνια πριν έτρεχε ανέμελα, γελούσε αληθινά ,έκλαιγε γοερά. Εκείνο το μικρό παιδί που κοκκίνιζε από ντροπή, που φοβόταν το σκοτάδι, που ονειρευόταν συχνά και τραγουδούσε ξένοιαστα. Μεταμφιεσμένο σε […]

Η πόλη σε απαρνήθηκε. Μοιράστηκαν τα κλειδιά της. Πύλες  σφραγισμένες με οδυρμούς και σίδερα. Όνειρα αιχμάλωτα σε κάστρα ψηλά, να μην τα αγγίζουν όσοι πατούν στο χώμα. Μυρίζουν θάνατο οι γειτονιές. Ανάσες χλωμές ψιθυρίζουν πόνο. Προσευχές αμέτρητες από χείλη ματωμένα τρυπούν τη σιωπή. Δαίμονες χορεύουν πλάι σου. Μια χούφτα παρηγοριά γλιστράει από την τρύπια τσέπη. […]

Χαϊδεύω με τα μάτια μου το μπλε της θάλασσας, το γαλάζιο τ’ ουρανού αναπνέω, το πορφυρό του ήλιου ντύνομαι… Ένωση μυσταγωγική με την αρχέγονη λαχτάρα της ζωής. Ας μην τελειώσει αυτή η έκσταση. Τώρα που η ψυχή γεμίζει φως ιλαρό, που ο νους αμέριμνος καλπάζει, τώρα που ο χρόνος ζευγαρώνει με το άπειρο, που οι […]

  Τη νύχτα των λυγμών τρέμουν τα χείλη    στον κήπο της Εδέμ μια καταχνιά    της Λευκοθέας ψάχνουν το μαντήλι    του Ίκαρου γυρεύουν τα φτερά.    Θ’ ακούσεις σιωπηλά να ψιθυρίζουν    αγγέλων ύμνους, λόγια μυστικά    παλιές φωτογραφίες να δακρύζουν    αγκάθινα στεφάνια στα μαλλιά.    Εκείνη την ανάλγητη την ώρα   […]

Βάφω άλικο τον ήλιο    να ζεστάνει τη μοναξιά μας. Βάφω γαλάζια τα λόγια    να γαληνέψουν οι έγνοιες μας. Βάφω πράσινα τα όνειρα    να ανθίσουν τριαντάφυλλα. Βάφω λευκή την άβυσσο    να ξεγελάσω το χάος. Βάφω ρόδινες τις στράτες    να βαδίζουμε ανέφελα στο άπειρο.   Η Μαρία Βίτσα – Σουλιώτη γεννήθηκε και […]

Ερήμωσε πια η Εδέμ. Το δέντρο της αλήθειας πρόδωσε το μυστικό. Ριζωμένο στη μετάνοια αναρριχήθηκε στην προσευχή. Τα κεντημένα άνθη έγιναν πουλιά. Τα φύλλα αγκάθινα στεφάνια. Οι καρποί αγχόνες ενοχής. Τις μέρες κατάρτι επιπλέει στην αιωνιότητα. Τις νύχτες εφιάλτης τιμωρός του ονείρου. Και κάθε άνοιξη σταυρός μετρά ένα ένα τα καρφιά της συγχώρεσης.   Η […]

Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός, λένε. Μα πέρασε κιόλας ένας μήνας… Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω. Δεν το δέχομαι. Κάθε φορά που ακούω το κουδούνι, ένα γνώριμο σκίρτημα, σαν ηλεκτρική εκκένωση. Μια φευγαλέα προσδοκία ότι ήρθε για να πάμε μαζί σχολείο ή φροντιστήριο. Να μοιραστούμε πάλι το ίδιο θρανίο, να γελάσουμε με το […]

 Τα ειπωμένα πέταξαν. Έπεα πτερόεντα. Τ’ ανείπωτα καραδοκούν. Ακροβατούν μετέωρα στης γλώσσας την αιχμή. Πίσω από τύψεις κρύβονται. Αθόρυβα τη σκέψη γδέρνουν. Απωθημένα αισθήματα φωλιάζουν. Όταν καταπίνονται φαρμάκι. Λεπίδες όταν εκτοξεύονται. Λόγια λυσιμελή, εκηβόλα. Εκείνα πιο πολύ φοβάμαι.   Η Μαρία Βίτσα – Σουλιώτη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε φιλολογία στη φιλοσοφική σχολή του […]

Κοιμήθηκες  βασιλιάς πανίσχυρος Ξύπνησες ρακένδυτος επαίτης Κυνήγησες κουρασμένες χίμαιρες Υποθηκευμένα ιδανικά σημάδεψες Σταύρωσες  το μαύρο άδικο Τώρα αποποιείσαι την ευθύνη Βολεύτηκες σε δανεικές χαρές Ψαλίδισες ταξιδιάρικα όνειρα Αποδημητικές προσδοκίες στρίμωξες Σε παλιά μπαούλα Κρέμασες πολύχρωμες κορδέλες Σε συννεφιασμένα βλέμματα Καμιά φορά αναπολείς Σε παρηγορούν τα ψεύτικα στολίδια Παράσημα ντροπής κρύβουν Τις πληγές της αγανάκτησης Όμορφος […]

Ψηλαφίζω τη μαγεία των ημερών με παιδικό ενθουσιασμό και αφέλεια. Αγγίζω τη χρυσόσκονη των στολιδιών με περισσή χαρά και λαχτάρα. Απολαμβάνω με δέος την γιορτινή λάμψη στο χώρο, στο χρόνο, στο νου. Στα χείλη μια γλυκόπικρη γεύση γυρεύει άλλοθι. Κάτω από τη χρυσόσκονη, μέσα από τη λάμψη, αναδύονται κρυμμένες ευχές. Ελπίδες χρωματιστές που ξεθώριασαν περιμένοντας […]