Μαλβίνα Ιωσηφίδου

Ηλίανθος Ταπεινός υπήκοός σου χρυσό καλοκαίρι Ένα λιόκρι* Στον κήπο μου διψά Ηλιοτρόπιο Γύρω από έναν ήλιο πυρακτωμένο Πορεύεσαι στα πλάτη Ως μίσχος ταπεινής ικεσίας Όλη τη μέρα ηλιότροπα σε προσκυνά Ακολουθώντας σε, Ήλιε, Στη συχνότητα της ατέρμονης μέρας Πολλές ώρες το ηλιοκάματο Στου νυχτεριού τις λιγοστές τις ώρες Ασέληνες νύχτες ξάστερες Στα αγριοσέληνα πλάι […]

ΑΝΘΟΣ [Το θεώρημα της περιέργειας] Δεν μου κρατάς το χέρι Που μετέωρο απλώνω Κι είναι αμέτρητη η απόσταση Κι είναι η νύχτα σιωπηλή Οδοιπορώντας στους συλλογισμούς Των μονολεκτικών εφηβικών σου στίχων Αφαιρώ ένα-ένα Σαν κρεμμυδιού τα που πουκάμισα Που δεν πρόκειται να ξαναφορέσω Γυμνή στον ήλιο ανοίγω κοχύλια Τα ξαναπετώ στη θάλασσα σαρκάζοντας Που αδυνατούν […]

  Τετάρτη δημοτικού πάω. Μου αρέσουν τα γράμματα. Καλός μαθητής είμαι και με αγαπάνε οι δάσκαλοι. Κάθε Τετάρτη στην πόλη μας γίνεται παζάρι. Κατεβαίνουν από τα χωριά οι αγρότες και πουλάνε την πραμάτεια τους. Με το καντάρι ζυγίζουν κρεμμύδια, φασόλια, κάστανα, καρύδια και ό,τι καθένας παράγει. Τα σιτηρά, όμως, τα μετράνε με το κουβέλι. Είναι […]

[Φυγή] Έτσι όπως έφυγες Πήρες μαζί σου το καλοκαίρι σκούπισες με το χέρι το χρόνο και τη σπαργή. Και είναι ώρες που δεν γεμίζουν με τίποτα και είναι χρόνοι με κάτι εμμονές μονοσήμαντες που σε κάνουν να ονειρεύεσαι. Ξέρεις, τα βιβόρνα άνθισαν τα παιδιά μεγάλωσαν κι εγώ παρατηρητής από απόσταση, που ορίζουν άλλοι. Δουλεύοντας τους […]