Αγαπώ άρα κινδυνεύω γιατί βαδίζω μέσα στην καρδιά μου και να το μεσημέρι βόδι κουρασμένο αμίλητο νερό μορφή του κόσμου μαλαματένια στο δέντρο απάνω το πουλί τσιουρ-τσιουρ απομεσήμερο και να το μυστικό της ροδιάς άνεμος περαστικός παπαρούνα μαύρη παίζει λατέρνα γιατί ποτέ δεν φαντάστηκε τα γηρατειά φύτρο λευκό του ύψους άλογο φορά πράσινη και λύγισμα […]
Μάρκος Μέσκος
Μάρκος Μέσκος | Ὄνειρα στόν Ἅδη
[Βαβέλ] Τά χρόνια ἐκεῖνα ἐλάχιστοι μιλοῦσαν τήν ἴδια γλώσσα νερό δέν περνοῦσε τό χῶμα κατάξερο πίσω στήν πόλη καρτεροῦσε τό κενό. Πουλί μου πῶς νά ‘θρει στά λημέρια σου στά κλαριά σου πῶς νά τραγουδήσει˙ τό ακρογιάλι ἀγριεύει φοβερίζοντάς τον μέ τά φωνήεντα πού μουγκρίζουν καί ταίρι δέν ἔχουν ξεμοναχιασμένα. Πίσω τους ἀκολουθοῦσε σάν τό […]
Μάρκος Μέσκος | Άνθη στο καταραμένο φίδι
1. Ποῦ νά σέ φιλήσω νά ‘ναι μόνο γιά μένα! 2. Σκοτάδι ἀπροσδόκητο – ξαφνικό φιλί˙ κατάλευκη λάμπει ἡ κρήνη! 3. Μετά τό τραγούδι ἡ σιωπή. Μετά τή σιωπή ἡ Ἀγάπη! 4. Σύννεφα βροχῆς σκεπάζουν το φεγγάρι. Ὑπῆρξε ἄλλη Ἀγάπη; Μάρκος Μέσκος – Άνθη στο καταραμένο φίδι – Νεφέλη, 1998