Κωνσταντίνος Μαρκογιάννης

Ας πιούμε… Για εκείνα που δεν ζήσαμε Για τους ανθρώπους που δεν γνωρίσαμε Για τις στιγμές που χάθηκαν για πάντα Απατηλό όνειρο η ζωή   Πλαστές οι αναμνήσεις Γλυκές ή πικρές… Ψεύτικες ή αληθινές… Έχουν καμία σημασία;  Ο χρόνος αμείλικτα κυλά Το τέλος πλησιάζει… Η σάρκα αποσυντίθεται Η μνήμη ξεθωριάζει Μάταια είναι όλα… Μάταια… Μάταιη η […]

[Στα Όνειρα] Μου λες όλα είναι μάταια Εφήμερα… Ίσως, σου λέω Ίσως… Όμως στα όνειρα Η ψυχή μεταμορφώνεται Παίρνει πολύπλοκη μορφή Ο πατέρας γίνεται άνεμος Η μητέρα είναι δέντρο Με πέτρα μοιάζει η αδερφή Οι σκέψεις θυμίζουν σύννεφα Οι ήχοι πετούν σαν πεταλούδες Τα αισθήματα στάζουνε βροχή Μέσα στα όνειρα Τα πάντα μεταπλάθονται Ξαναγεννιούνται Τίποτα […]