Κατερίνα Λέκα

Ψίχουλα και σήμερα Ψίχουλα έφαγα και σήμερα. Στο τηλέφωνο μου λένε να φάω κάτι απ’έξω. Σου λένε είναι προτιμότερο αυτό, από το τίποτα. Ειρωνία. Λες να εννοούσαν το ίδιο και για την αγάπη; Για αυτό να πεινούσα τόσο πολύ; Ψίχουλα έφαγα και σήμερα.   Βάλε καφέ να στα πω Ο χρόνος σταμάτησε, από τότε που […]

Διασ-τροφή Περιφέρω ένα κεφάλι βαρύ, σε όλη την πόλη σαν τρόπαιο. “Αποτρόπαιο! “, λέν’οι γλώσσες οι κακές. “Αποτρόπαιο”! , λεν’ οι γλώσσες που μου’σκαβαν τον λάκκο σαν ψες. Ακούω φωνές, πολλές φωνές μαζεμένες. “Αποτρόπαιο!”, ζητωκραυγάζει το πλήθος. Το ίδιο πλήθος που πριν λίγο, μου ζητούσε να τους σώσω. Περιφέρω κεφάλια, κεφάλια βαριά, κεφάλια βιαστών. Βλέπω […]

Μάνα. Μάνα, στα γόνατα σου πια δεν θα καθίσω, μήτε στον κόρφο σου ίσκιο θα ψάχνω να βρω. Μάνα, δεν θα με δεις να ξανά δακρύζω, κάθε φορά που θαρρώ πως σου κρύβω κάποιο μυστικό. Μάνα, Είναι ο κόσμος μεγάλος και κακός, -πως με άφησες ξωπίσω, το χέρι σου πια δεν θα κρατώ. Μάνα, στην […]

Η τέλεια εκδίκηση Όσο και αν θέλω να το κάνω δεν θα σε καταστρέψω, ούτε θα σε εκδικηθώ. Θα σε αφήσω να αυτό-καταστραφείς σαν ένα μικρό σπιτάκι από τραπουλόχαρτα. Θα σε αφήσω να καείς σαν μια αναφλεγόμενη αιώρα. Γιατί και οι δυο μας ξέρουμε δεν άξιζα τίποτα από όλα αυτά. Θα σε αφήνω να σε […]