Το πρωινό ανοίγει πάλι τους λάκκους των έργων του από πάνω κρέμεται το κάθε τέλος λουρίδες με κολλημένες τις μύγες της ευαισθησίας μας τα λεπτότατα αυτά έντομα της εσωτερικής φθοράς μας. Αλλά ο έρωτας είναι η πιο σκληρή απελπισία δεν περιέχει το τέλος του σαν όλα τα παρήγορα πράγματα της φύσης διαβιώνει πριν από τη […]
