Ιωάννης Ριζάς

Εκεί στα ψηλά εκκενωμένος, αγνοούμενος, μονάχος μάλλον σφαδάζει στην εκπύρωσή του «Μην ανησυχείς, είσαι μακριά» έτσι κι αλλιώς εκεί στα ψηλά δεν θα μπορούσε κανείς να τον ακούσει Ασύρματοι άνθρωποι σκεβρωμένοι στις αναθυμιάσεις νοτίζονται με τις στάχτες του τόπου τους με την ανάσα τους να αρχίζει να αιωρείται «Μη δίνεις σημασία, δεν είναι για σένα» […]

Καταναλισκόμενος άνθρωπος Χαρτί βρεγμένο κάτω από τον πλάτανο, αποκοιμιέται, το όραμά μας. Από τα βάθη της τρυφερότητας μέχρι το θρήνο των λουλουδιών, ακούγεται ο σιωπηλός άγρυπνος έρωτας, που από γη απάτητη τον μετατρέψαμε σε θλιβερή δυστοπία. Το τρέξιμο στους βάλτους με τις νεράϊδες ,το λάβαρο της ακροβατούσας σάρκας, η φυγή στο κεχριμπάρι, οι λέξεις οι […]

Μέρες αδειανές Ο παγωμένος άνθρωπος μέσα μου λέει πως είναι μεσημέρι ανασαίνω βαριά την χθεσινή υγρασία που στην βροχή  πνίγονταν αδιάφορα περασμένες σκέψεις. Θυμάμαι τότε μια ανάσα να μου ψιθυρίζει, Σήμερα έχουμε πένθος, Σήμερα έφυγε ένας φίλος, Σήμερα νίκησε ο φόβος, Πληγή στην ελπίδα Αμαυρώθηκε ο καταγάλανος ουρανός Σήμερα τα σαρκοφάγα μέσα μας Κατέστρεψαν τα […]