Θεοδώρα Βαγιώτη

Cantus firmus  Ι [Λόγος] Συμφορά που μας βρήκε καημένε μου σύντροφε με το γέρικο άλογο τι τα θες κάτω απ’ την πανοπλία μου στήθος σφριγηλό μαστός γαλακτοφόρος κι όλο χάρη το βήμα μου πρόστυχο, και δεν το βλέπεις καθώς μου ψέλνεις ύμνους νικηφόρους για τη μεγάλη ποίηση∙ εσύ, που έχεις την πείρα της πλοκής τον […]

Τα καράβια στον ορίζοντα έρχονται και πάνε και είναι μία πραγματικότητα αυτή πίσω απ’ το όνειρο⸱ όπως κι εκείνος ο λαχειοπώλης που με κοιτούσε στα μάτια για μια ακόμη αναίτια αγορά όπως εκείνο το παιδί που πάσχιζε να φτάσει το βήμα της μητέρας όπως οι φωνές των γλάρων που υπόσχονταν λιακάδα πάνω από τα κεφάλια […]

De nocte et De poesi Κάτω από την απειλή -Μαχαίρι και σφιγμένες γροθιές- Πως αν ξανακοιτάξεις Τη φιλενάδα τού ιδιοκτήτη στα μάτια Ξέκωλο σε κωλόμπαρο με τα βυζιά στη φώρα Και ο χειρότερος μάλλον Ο πιο σύνθετος πειρασμός στην έρημο Θα σε κάνουν τ’ αλατιού οι μαντραχαλάδες Κάτω από τέτοια λόγια τού αέρα Που δεν […]

Στη διασταύρωση που βλέπει το εφηβικό μου παράθυρο πηγαινοέρχονται μουτζούρηδες με τα χέρια στις τσέπες χτυπώντας γαλλικά κλειδιά και κατσαβίδια μία μπάντα ολάκερη στον ρυθμό των συνεργείων που ξεφυσά κάθε τόσο επτά όγδοα αντρικών χαιρετισμών και πρόστυχων λόγων κι η μάνα μου με στέλνει πότε – πότε στο μπακάλικο του Τσάρλι που θα πεθάνει του […]

Όπως όταν κλαις λες και έρχεται το τέλος του κόσμου, όταν ο πατέρας βάζει φωνή θεού σηκώνεται πελώριο βουνό απ’ το κούτσουρο που ‘κοψε μόνος όταν στα οκτώ ίσως και εννιά ο παππούς τον χτύπησε με την κληματόβεργα στα χέρια να του κάνει κάθισμα γι’ αγνάντι στις λεύκες και στις κορφές του Παρνασσού, από μπροστά […]

Σαν τα μαύρα μάγια στο λίκνο του αγέννητου παιδιού μια βασίλισσα τριγυρίζει στα πόδια μου κι η φωνή της σταχτόχηνας υπονομεύει το πέταγμα του κότσυφα μέσα απ’ τη μουριά μα εκείνο το εκατόφυλλο που πλήγωσε το παιδί μου το μέτρησα χίλιες φορές ξεφυλλίζοντας τις αποστάσεις όσο το στρίψιμο της βίδας πάνω στο τραπέζι ανοιχτό στη […]

Μια λεβεντιά έχουν στο πρόσωπο τώρα πια οι κλέφτες ποδηλάτων που κάμουν σάλτο στα στερεμένα σιντριβάνια των πόλεων Και τα παιδιά χτυπούν πλήκτρα μουσκεμένα από δάκρυα που προορίζονταν να στάξουν στην πτώση της αλάνας Είναι σα ζέστη Αυγούστου τούτη η αδράνεια που βομβίζει πάνω από ό,τι περιττό Μα το περιττό είναι πιο πολύ από ποτέ […]

Μια μαγιάτικη Δευτέρα μια Δευτέρα της Ιουλίας ή της Ελένης ένα πρωινό πιο ρόδινο απ’ τα χέρια της Αυγής το άδειο παγκάκι της πλατείας των ασώματων θλίψεων που σκάλισε μια πλανόδια αρτίστα με φεγγάρια και χασίς το’ 93 θα γεμίσει ξανά Με χέρια μπουκέτα από γεράνια στολίδια που κάθισαν την αρχοντιά τους στο ηλικιωμένο πέτο […]

Δίψασε η ψυχή μου για τη θωριά μιας αλυσοδεμένης μάγισσας που πετά με την επιθυμία της ελευθερίας μα δεσμά από πετροπέρδικες των βράχων σκορπούν τα χέρια και τα πόδια της ξανά στο χώμα Εγώ γελώντας την τραβώ προς το μέρος μου με το ραβδί που της κλέβω στην ανήμπορη ζωή της σαν απόγονος του Γύγη […]

VII Επισκέπτομαι τον τάφο του πατέρα κάθε ψυχοσάββατο, του φτιάχνω στάρι, τον ταΐζω στο στόμα τον φιλώ στο μέτωπο και του ζητώ πέντε χιλιάρικα δανεικά να πάρω το τελευταίο βιβλίο του Γιάννη και εκείνο το φορεματάκι που μπάνισα Μπενάκη και Βαλτετσίου   VIII Τα κυπαρίσσια έχουν μια βαθυπράσινη ευθύτητα, ολόισια σαν πλατωνική εκπαίδευση και αγέρωχη […]