Ηλίας Κουρκούτας

Πέθανε κι ο Γιώργος έσβησε μια θάλασσα ολόκληρη ένα κύμα της ζωής Η απειλή του ολέθριου χρόνου ξυπνάει ξαφνικά μια τελευταία επιθυμία να δω τα γραπτά μου στον ουρανό να πάρω τη φωτογραφία μαζί μου κι ένα κομμάτι καθρέπτη ίσως και τα μάτια μου να βλέπω τον κάτω κόσμο από ψηλά μυρμήγκια και ανθρώπους κι […]

Στο  σπίτι που γεννήθηκα Στο σπίτι που γεννήθηκα υπήρχε μια αυλή όπου καθόταν ο παππούς από κάτω θάβαμε τις άχρηστες καρδιές Υπήρχε και το Χωλ, στάση για τη ζωή εκεί καθόταν ένα παιδί με ένα όχι μελαγχολικό μια  μάνα σιωπηλή με μάτια δανεικά Κουβάλησα πολύ το σπίτι που γεννήθηκα τους τοίχους, τα πατώματα τον ιδρώτα […]

κι εγώ σαν βουνά με τ’ ακατοίκητα σπίτια χάθηκα  μέσ’ τις κοιλάδες, τέτοια γράφουν οι ποιητές ρομαντικοί και μη, ότι οι πλανήτες αλλάζουν τροχιά και χρώμα κάθε αιώνα αυτοβούλως, όπως οι άντρες αλλάζουν τις γυναίκες καίγοντας τις σάρκες, πως η Σαπφώ έβαφε τα μάτια κοριτσιών με χρώμα που έστυβε από τα στήθη της, πως οι […]

[Το ημερολόγιο] μια γυναίκα ξεπλένει τα πιάτα μπρος στο παράθυρο της κουζίνας, ο άντρας βγάζει τα σκουπίδια, ένας ξένος με μια σακούλα του σούπερ μάρκετ και μια κουρελιασμένη πετσέτα στο λαιμό για κασκόλ οι στιγμές τους δεν συναντιούνται μα είναι η ώρα που επιστρέφει η αλήθεια και το ημερολόγιο του χρόνου γυρνάει ανάποδα για να […]