Ζωή Καραπατάκη

Όλες οι ελιές σου με τη γενοβέζικη ρίζα, πατρίδα πιστοποιήθηκαν στις όχθες του Αιγαίου όταν  των μελτεμιών τα νήματα έδεσαν κόμπο την αλμύρα στα κλαριά τους Τα στενά μονοπάτια καθώς τις είδαν έτσι αλλοπαρμένες αμέσως τις ερωτεύτηκαν Τις νύχτες λοιπόν που γεμίζει το φεγγάρι τα πυκνά φυλλώματα ρίχνουν την σκιά τους σ ‘ αυτό το […]

Βρέχει κι εσύ κοιτάς το πρόσωπό σου στον καθρέφτη το κοιτάζω κι εγώ αποσπασμένο όπως είναι απ’ το υπόλοιπο σώμα και περιτριγυρισμένο μ’ αυτό το ξύλινο πλαίσιο Η εικόνα σου στο γυαλί όμως δεν μου αποκαλύπτει κάτι περισσότερο απ’ τα λόγια σου Ο γρίφος είναι εδώ – παρών Αν με ρωτούσες θα σου έλεγα ότι […]

[Επιστρέφοντας] «Δώσε μας, έξω από τον ύπνο, τη γαλήνη» Γιώργος Σεφέρης, Μυθιστόρημα Θα γυρίσουμε κάποτε στον τόπο μας Εκεί που οι ελιές ασημίζουν όλο το μήκος των μονοπατιών μέχρι τη θάλασσα Εκεί που ο ήλιος δροσίζει το μεσημεριανό φως του στα γελαστά νερά Θα ξαναβρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο με τα παλιά ξύλινα παράθυρα όλων των […]