Γράφει ο Βασίλης Ρούβαλης Θάνογλου, Ελευθερία. (2023). Οι τίμιοι ψεύτες. Μια τραγική ιστορία ενός κωμικού ανθρώπου. Αθήνα: ΑΩ Εκδόσεις «Γνώριζαν καλά/ πως η μισή νίκη είναι οι υποσχέσεις/που δίνονται πριν απ’ αυτήν∙/υποσχέθηκαν/φωτιές χωρίς καπνούς/πουλιά που θα σκοτώνουν κυνηγούς/θεούς που θα φοβούνται τους ανθρώπους». Ο καταγγελτικός λόγος δεν είναι δεδομένος στη σύγχρονη βιβλιογραφική καταγραφή της ελληνικής […]
Ελευθερία Θάνογλου
Περιοδικό Μονόκλ | Τεύχος #2
Για να διαβάσετε το περιοδικό κάντε κλικ εδώ: Περιοδικό Μονόκλ | Τεύχος #2 Για να κατεβάσετε το περιοδικό σε Pdf μορφή κάντε κλικ εδώ: Μ ο ν ό κ λ #2 Για να διαβάσετε κάθε κείμενο χωριστά κάντε κλικ εδώ: Περιεχόμενα δεύτερου τεύχους
Περιεχόμενα δεύτερου τεύχους
Περιεχόμενα: Αντώνης Τσόκος: Η απειλή της άνοιξης Απόστολος Θηβαίος: Ο κύριος Λώρενς Το Τελευταίο Ποίημα του Lawrence Ferlinghetti (1919 – 2021) / JE SUIS, TU ES / Μετάφραση: Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης Εσμεράλδα Γκέκα: Δεν σε πιστεύω Αναστασία Γκίτση: Απορίες Ελευθερία Θάνογλου: Μάτια στραβά Στέργια Κάββαλου | Ένα ποίημα Λένα Καλλέργη: Δωδώνη Αλεξία Καλογεροπούλου: Υστεροφημία Αγγελική Κορρέ […]
Ελευθερία Θάνογλου | Μάτια στραβά
Θεέ μου, χωρίς σκιές πώς βρίσκει κανείς τον δρόμο του; Κάποτε φτάνει κανείς ν’ αγαπά ακόμη και εκτυφλωτικούς ίσκιους. Γίνεται συγκαταβατικός σε κάθε πράξη που γεννά το άσχημο, απεριόριστος παμφάγος γίνεται. Γίνεται άνθρωπος με στραβά μάτια σε ευθύ δρόμο. Από την υπό έκδοση ποιητική συλλογή […]
Ελευθερία Θάνογλου | Αναπαράσταση
[Απογύμνωση] Ι Η νύχτα στους ώμους πανωφόρι με ζεσταίνει καθώς σου γράφω πάλι γυμνή. [Σελ.9] [Κίτρινη ηδονή] Ύστερα ήρθαν οι χρόνοι της πλαστελίνης τα χέρια σου με έπλαθαν ζώο άγριο και ελεύθερο, με χαίτη ανεμίζουσα και ένστικτο πρωτόγονο. Μέσα σε δάση ανήλιαγα σκοτάδια χώριζε με το μαχαίρι ο δήμιος μακριά από λάμψεις στις κίτρινες […]
Ελευθερία Θάνογλου | Οι πέντε εποχές του κόκκινου
ΤΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ Πως ξόδεψες τις στιγμές που δεν έζησες κι εγώ με τι οικονομία μάζευα τις απουσίες σου ανεκτίμητες παρουσίες σ’ έναν μικρό κουμπαρά που τις χώρεσε όλες. Την απόφαση πήρα κι έσπασα τον κουμπαρά ένα βράδυ, δεν χωρούσε άλλες απουσίες πια. Κι αυτές ξεχύθηκαν στο πάτωμα σύρθηκαν ως τα πόδια μου και με ικέτευαν […]