Μέρος 1ον Ο Μπωντλαίρ οδηγούσε ένα μοντέλο Α μέσα από τη Γαλιλαία. Στο δρόμο πήρε έναν που έκανε ωτοστόπ που τον λέγαν Ιησού και που ‘χε σταθεί ανάμεσα σ’ ένα σχολείο ψαριών, ταΐζοντάς τα με κομμάτια από ψωμί. «Πού πηγαίνετε;» ρώτησε ο Ιησούς, όπως κάθισε στο μπροστινό κάθισμα. «Οπουδήποτε, οπουδήποτε έξω από τούτο τον κόσμο!» […]
Εκδόσεις Νεφέλη
Αργύρης Χιόνης | Η μελαγχολία
Η ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ, έλεγε ο Λί Πό, είν’ έν’ ασήμαντο λουλούδι, σχεδόν άχρωμο, αλλά με άρωμα τόσο μοναδικό, τόσο υπέροχο που, ακόμα κι όταν βρίσκεται μονάχο του, σε κήπο απέραντο, χαμένο ανάμεσα σε αναρίθμητα, εκρηκτικά χαράς λουλούδια, είναι αυτό μονάχα που αναζητά ο επισκέπτης, αυτό που τελικά θ’ αποκομίσει φεύγοντας, αυτό που θα καρφώσει στα μαλλιά […]
Βασίλης Αμανατίδης, Πλαγκτόν: οι ιστορίες, Νεφέλη (Αθήνα, 2019)
Το Μέλλον Είναι Εδώ “Για όσα δε μπορεί να μιλά κανείς, θα πρέπει να σωπαίνει”, έγραψε ο Βίτγκενσταϊν. Αλλά ο αφορισμός, στην περίπτωση του Βασίλη Αμανατίδη, κουτσαίνει. Το “Πλαγκτόν: οι ιστορίες” συγκεντρώνει σε ένα τόμο το πεζογραφικό σύνολο του Β.Α. – το “Σκύλο της Χάρυβδης”, το “Μη με Φας” και κάποιες νέες ιστορίες. Όλες τους μοιάζουν να επιχειρούν το […]
Σύντομη αποτίμηση πέντε (ελληνικών) αναγνωσμάτων από τον Άκη Παπαντώνη
1. “Εκεί που ζούμε”, Χρίστος Κυθρεώτης, Εκδόσεις Πατάκης: ευφυές, γοητευτικό, επίκαιρο αλλά όχι γραμμένο για την επικαιρότητα, γεμάτο με το λοξό χιούμορ του συγγραφέα γνωστό ήδη από τη συλλογή διηγημάτων του “Μια Χαρά” (Πατάκης, 2014), αλλά πλέον μπολιασμένο με προσωπικούς στοχασμούς για την ανθρώπινη κατάσταση και το πως είναι να ζει η γενιά των σημερινών […]
Μάρκος Μέσκος | Αγαπώ άρα κινδυνεύω
Αγαπώ άρα κινδυνεύω γιατί βαδίζω μέσα στην καρδιά μου και να το μεσημέρι βόδι κουρασμένο αμίλητο νερό μορφή του κόσμου μαλαματένια στο δέντρο απάνω το πουλί τσιουρ-τσιουρ απομεσήμερο και να το μυστικό της ροδιάς άνεμος περαστικός παπαρούνα μαύρη παίζει λατέρνα γιατί ποτέ δεν φαντάστηκε τα γηρατειά φύτρο λευκό του ύψους άλογο φορά πράσινη και λύγισμα […]
Τάσος Γουδέλης | Σκιές γυναικών
Η κενή θέση¹ Μνήμη Θεοδώρας Β. Γουδέλη Έχω προειδοποιήσει τον εαυτό μου από το βράδυ και αυτός με συγκρατεί λίγο πριν από την άκρη του κρεβατιού. Με κλειστά μάτια υπολογίζω και τα τελευταία εκατοστά που αναλογούν στην πλευρά μου. Εκεί που τελειώνει το κρεβάτι και αρχίζει το πάτωμα. Εάν έλειπε η πόρτα που […]
Μάρκος Μέσκος | Άνθη στο καταραμένο φίδι
1. Ποῦ νά σέ φιλήσω νά ‘ναι μόνο γιά μένα! 2. Σκοτάδι ἀπροσδόκητο – ξαφνικό φιλί˙ κατάλευκη λάμπει ἡ κρήνη! 3. Μετά τό τραγούδι ἡ σιωπή. Μετά τή σιωπή ἡ Ἀγάπη! 4. Σύννεφα βροχῆς σκεπάζουν το φεγγάρι. Ὑπῆρξε ἄλλη Ἀγάπη; Μάρκος Μέσκος – Άνθη στο καταραμένο φίδι – Νεφέλη, 1998
John Ashbery | Αυτοπροσωπογραφία σε κυρτό κάτοπτρο [Απόσπασμα]
Όπως το έφτιαξε ο Παρμιτζιανίνο, το δεξί χέρι Μεγαλύτερο από το κεφάλι, να ορμάει στον θεατή Και ύστερα να αποτραβιέται αβίαστα, σα να θέλει να προστατεύσει Αυτό που διατρανώνει. Μερικά μολύβδινα πλαίσια τζαμιών, Παλιά δοκάρια, γούνα, πλισαρισμένη μουσελίνα, ένα κοραλλένιο δαχτυλίδι Ενώνονται σε μια κίνηση που στηρίζει το πρόσωπο, καθώς κολυμπάει Μπρός – πίσω όπως […]
Γιάννης Ευθυμιάδης | Μετα – νεωτερικότητα
5-3-’06, στη μνήμη της Α.Α. Στην αρχή η θάλασσα ήταν θάλασσα. Ύστερα έγινε ωραία θάλασσα. Και πριν χαθεί απ’ τα μάτια σου έπεσες μέσα της. Έγινες θάλασσα ή μήπως πάντα ήσουν; Γιάννης Ευθυμιάδης – Καινός διαιρέτης – Νεφέλη, 2007
Γιάννης Παλαβός | Αστείο
PASSWORD Δυο καλοκαίρια ολόκληρα, όταν πήγαινα στο χωριό για διακοπές, έκλεβα δίκτυο από το γείτονα. Στην αρχή το είχε ανοιχτό, χωρίς κωδικό. Όταν κατάλαβε ότι κάποιος τον έκλεβε, έβαλε password. Μια μέρα στο καφενείο τον ρώτησα την ημερομηνία γέννησής του, δήθεν ότι ήθελα να μάθω το ζώδιό του. Γύρισα σπίτι και πληκτρολόγησα τους αριθμούς. Δυο […]