2 Βαθιά κρυμμένη στην οικονομία της θάλασσας αναδύεται η νήσος, μύθο στάζοντας κι εγώ αθώος ιχθύς στην άκρη του ροδώνα κι αργότερα στα ύδατα της Παλλιανής. Από λειμώνες ορεινούς όμοιος φτάνοντας τα παιδικά μας χρόνια συναντιούνται. Φως ταπεινό μας καθηλώνει τρυφερούς – θαμπώνεται ο καθρέφτης. Δικός μας άνεμος ξυπνά το περιβόλι πλέουν ανθοί στης στέρνας […]
Εκδόσεις Καστανιώτη
Νίκος Χρυσός | Καινούργια μέρα
«Κοιμάσαι, Μαρκόνη;» ψιθυρίζει ο Τέως. Ο Λάκυ παραμιλάει στον ύπνο του, στριφογυρνά κάτω απ’ την κουβέρτα, μιλάει τη γλώσσα του, κανείς μας δεν τον καταλαβαίνει. «Μαρκόνη, κοιμάσαι;» Καθισμένος σ’ ένα σκαλοπάτι πέντε μέτρα μακριά, ο Γιάννης γυρεύει στις τσέπες του κανένα μισοκαπνισμένο τσιγάρο, τα χείλια το στεγνά, διψάει και κρυώνει και φοβάται. Του αρέσει ο […]
Παρουσίαση του νέου μυθιστορήματος του Νίκου Χρυσού «Καινούργια Μέρα» στο βιβλιοπωλείο «Επί Λέξει»
Οι Εκδόσεις Καστανιώτη και το βιβλιοπωλείο Επί λέξει σας προσκαλούν στην παρουσίαση του νέου μυθιστορήματος του ΝΙΚΟΥ ΧΡΥΣΟΥ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΜΕΡΑ τη Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2018 στις 7:30μ.μ. Με τον συγγραφέα θα συνομιλήσει ο επιμελητής εκδόσεων ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΘΑΝΑΣ. Θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό και ο συγγραφέας θα υπογράψει αντίτυπα του βιβλίου του.
Κατερίνα Γώγου | Ἰδιώνυμο
32 Θά ‘ρθει καιρός πού θ’ ἀλλάξουν τά πράγματα. Νά τό θυμᾶσαι Μαρία. Θυμᾶσαι Μαρία στά διαλείμματα ἐκεῖνο τό παιχνίδι πού τρέχαμε κρατώντας τή σκυτάλη -μή βλέπεις ἐμένα- μήν κλαῖς. Ἐσύ εἶσ’ ἡ ἐλπίδα ἄκου, θά ‘ρθει καιρός πού τά παιδιά θά διαλέγουν γονιούς δέ θά βγαίνουν στήν τύχη Δε θά ὑπάρχουνε πόρτες κλειστές μέ […]
Κατερίνα Γώγου | Νανούρισμα
Τώρα εἶναι ἥσυχα … Ἡ θάλασσα λείπει μακρυά καί τά κοράκια δέν τρῶνε σάπια συκώτια ἀπ’ το οὐίσκυ. Μποροῦμε νά κοιμόμαστε ἥσυχοι. Τό κόμμα διασπάστηκε στά χίλια κι ὁ Μπερλίγκουερ ἔπλεξε μέ τό βελονάκι κουβέρτα νά κουκουλώσουμε τίς ταξικές ἀνησυχίες μας. Ἡσύχασε. Μέ λίγη ρέγουλα θά τή σκαπουλάρουμε. Ἡ τάξη πού θἄφερνε τήν ἀλλαγή ἀποκοιμήθηκε. […]
Τσέζαρε Παβέζε | Είσαι σαν κάποια χώρα
Είσαι σαν κάποια χώρα που ποτέ κανένας δεν είπε. Τίποτα δεν περιμένεις παρά μονάχα τη λέξη που θ’ αναβλύσει απ’ τα βάθη σαν τον καρπό ανάμεσα στους κλώνους. Είν’ ένας άνεμος που σε προφταίνει. Πράγματα στεγνά, ξαναπεθαμένα σου φράζουν τον δρόμο, τα παίρνει ο άνεμος. Μέλη και λέξεις αρχαίες. Τρέμεις μέσα στο καλοκαίρι. […]
Μιχάλης Γκανάς | Παραλογή
Ἔρχονται μέρες πού ξεχνάω πῶς μέ λένε. Ἔρχονται νύχτες βροχερές βαμβακερές ὁμίχλες τ’ ἀλεύρι γίνεται σπυρί ὕστερα στάχυ θροΐζει μέ πολλά δρεπάνια ἁψύς Ἰούλιος στή μέση τοῦ χειμώνα. Βλέπω τό ὑφαντό τοῦ κόσμου νά ξηλώνεται ἀόρατο τό χέρι πού ξηλώνει καί τρέμω μήν κοπεῖ τό νῆμα. Νῆμα νεροῦ στημόνι χωρίς μνήμη σταγόνα διάφανη σέ βρύα και […]
Αργύρης Χιόνης | ΟΤΑΝ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΜΙΣΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
Θά ‘ρθει μιά μέρα ποὐ τά δέντρα θά μισήσουν τήν ἀχαριστία τῶν ἀνθρώπων καί θά σταματήσουν να παράγουν ἴσκιο, θροΐσματα κι ὀξυγόνο. Θά πάρουνε τίς ρίζες τους καί θά φύγουν. Μεγάλες τρύπες θά μείνουνε στη γῆ ἐκεῖ που ἦταν πρίν τά δέντρα. Ὅταν οἱ ἄνθρωποι καταλάβουνε τί ἔχασαν, θά πᾶνε καί θά κλάψουνε πικρά πάνω […]