Γράφω την τελευταία λέξη, τυλίγω το χαρτί με την αγαπημένη σου κορδέλα, το φιλώ δυο φορές και το αφήνω να πετάξει στον άνεμο. Ταξιδεύει για μέρες. Κάποιες φορές βρέχεται. Μετά στεγνώνει και ξαναβρέχεται. Ξέρεις πως είναι αυτά… Ανόητοι άνθρωποι –που δεν ερωτεύτηκαν ακόμη– το πατούν και το σκίζουν με τα παπούτσια τους. Οι λέξεις σβήνουν […]
