Δημήτρης Καρπέτης

Αδρανής μπρος στη μοίρα μένοντας υποτελής στον πόνο, αντικρίζω έναν κόσμο όλο δράματα. Το ψύχος της επιθανάτιας αταραξίας βασανίζει τα χείλη. Ο χρόνος συνεχίζει ακάθεκτος να μαχαιρώνει τις ανάσες. Συγκλονισμένος απ’ την υπέρτατη ωραιότητα γεύομαι την έξαψη, αγγίζοντας την απόκρυφη εσοχή της φύσης σου. Ο Δημήτρης Καρπέτης γεννήθηκε στην Ορμύλια Χαλκιδικής το 1969. Έχει σπουδάσει […]

Η οργή ανασταίνει την καθημερινή οκνηρία. Αδιάφοροι συνεχίζουμε να σμικραίνουμε σε έναν κόσμο αόρατο. Υποχείρια με βήματα αργά ταξιδεύουμε προς τον επίλογο της ζωής. Τα συνεχή τραύματα οδηγούν στη σήψη. Επεξεργάζομαι τη σαφήνεια των εντολών που αποδεκατίζει τα αισθήματα. Η άνευ όρων παράδοση στο μεταμφιεσμένο φως δεν είναι δεδομένη. Οργή, στα προσκλητήρια της αντίστασης τ […]

Μέσα σου ανατέλλει η ζωή. Τη φύση σου περιτριγυρίζει ένας συρφετός άνομων πράξεων . Η ομορφιά δεν είναι ένοχη ακόμα κι όταν στέκεται γυμνή. Ένοχη τη θέλησαν οι χυδαίοι καθωσπρέπει καταπατητές της. Ασελγώντας, μπήγοντας τα νύχια βαθιά στο κορμί και στην ψυχή τα πελώρια μάτια δακρύζουν ένα τομάρι γλιστρά πάνω στα κύτταρα που νέκρωσαν. Η […]

Σάρκα παραδομένη στην αδρεναλίνη, μια ζωή καταδικασμένη σε αναβρασμό. Τρέμουμε ακολουθώντας το ηδονικό ταξίδι στις πτυχές των σωμάτων μας. Στα κορμιά απλώνεται η ένταση, οι ανταύγειες του έρωτα χαϊδεύουν τα στήθη. Στα χάσματα των δακτύλων αποδεκατίζονται τα φιλιά των καταιγίδων. Το σάλιο ανακατεύεται με τις πνιχτές φωνές, μυστικά αναβλύζουν απ΄ τις ρωγμές της νύχτας. Στα […]

Ο τριγμός των βημάτων ξεψυχά αργά. Βουτάω στην εποχή των μουσώνων ξεφυλλίζω ασυνείδητα τη ζωή, στις μαρκίζες κρέμονται οι αλαλαγμοί των ονείρων. Το εφήμερο εναρμονίζεται με τα θολά φεγγάρια, ενθύμια αναλαμπές γέμισαν τις κόρες των ματιών μου. Εκούσια παραδομένο στις όμορφες στιγμές ένα κορμί επιπλέει στο χάος. Η καρδιά άρχισε να συσπάται.   Ο Δημήτρης […]

Τελειώνει ο χρόνος, αναδύομαι σιωπηλός από ένα λαβύρινθο αδιέξοδο. Ο ιδρώτας λούζει το κορμί, με μάτια ορθάνοιχτα αντικρίζω τη σαφήνεια των αισθημάτων. Η λεηλασία της καρδιάς συνεχίζεται τα πόδια τρέμουν, φωνάζω δυνατά το όνομά σου μέσα στα όνειρα που ξεπλύθηκαν απ’ τη σπάταλη ροή των συναισθημάτων. Οι ανάσες αρνούνται να υποταχθούν σε μια πραγματικότητα νωθρή. […]

Δίνουμε τη ζωή μας για μια γιορτή λίγων στιγμών. Μικρά συνθήματα γέμισαν τα λόγια, αντανακλούν στα μάτια ένα αύριο άδηλο. Υφαίνω τον ομφάλιο λώρο της προηγούμενης ζωής. Ξεμακραίνω για το στερνό φεγγάρι αδιαφορώντας για το τέλος. Επέλεξα τα λανθασμένα βράδια αθετώντας τις υποσχέσεις. Τα χείλη γέμισαν αποχαιρετισμούς. Ολότελα χαμένος στον παφλασμό της καρδιάς απαθανατίζω το […]

Ανίκητες οι μέρες της επανάληψης κυλούν αργά, τυπικό ντεκόρ οι ώρες τους. Επαιτώ για λίγες πνοές, οι αρτηρίες βάφουν κόκκινες τις πεταμένες ανθοδέσμες στο βωμό των θυσιών. Μια παρεκτροπή της σάρκας ο χορός της, λίγο πριν χαθούν οι αποδείξεις, σημάδια ζωής χωμένα μέσα της. Προσπαθώ να ερμηνεύσω το ρίγος, τα τεκμήρια του πάθους. Μια αξία […]

Χαμόγελο πομπώδες ισχνό στολίδι του πόθου, γνέφει στον αφανή αστικό γαλαξία της εγκοσμιότητας. Φωνές ελκυστικές κάμπτουν τα κιγκλιδώματα του χρόνου. Μέσα στη νύχτα ξαναράβονται τα σύννεφα οι καύτρες των τσιγάρων φωτίζουν το θόλο. Την αταραξία της σιωπής ακολουθούν  ώρες επαγρύπνησης. Υπολείμματα ονείρων διογκώνονται, μια νεοπλασία κατατρώει τα εφήμερα!   Ο Δημήτρης Καρπέτης γεννήθηκε στην Ορμύλια […]

Ένα μέλλον ισχνό αναπαύεται τις νύχτες. Στο καταφύγιο της μνήμης θαμπώνουν τα όμορφα χρόνια. Ο χρόνος σμιλεύει τη σιωπή, στοιχειώνει τη λαγνεία του σώματος, τη σύρει στο βυθό. Μπροστά στον καθρέφτη στέκεται εκτεθειμένη η αντανάκλαση της ψυχής. Διακρίνω τα στολίδια της αισιοδοξίας, τον πόθο να δολοφονεί την απραξία. Το αίμα ρέει, η συνωμοσία σάρκας κι […]