Δημήτρης Καρπέτης

Κινήσεις σπασμωδικές, η καρδιά χτυπά με ένταση, μεταχειρίζεται βία απαλλάσσεται από την αναίδεια. Οι όγκοι του κατεστημένου στριμώχνουν τα μέσα μου. Κάνω κύκλους μια εκδούλευση για να ξεφύγω, να αποτινάξω τα πρόσκαιρα. Στην πολύωρη αναμονή που επιβάλουν οι σιωπές τα μάτια ομολογούν αλήθειες. Κρατούν κατανυκτικά την απόχρωση της ευτυχίας. Τα στερεότυπα που βάραιναν την ατμόσφαιρα […]

Ανοίγοντας τα μάτια ψυχορραγώ, αδημονώ να κοιτάξω τον ίσκιο σου. Στα δέντρα κρύβονται τα φιλιά της αμαρτίας. Ανάστατος επιστρέφω στο χώρο του εγκλήματος, το σώμα ακίνητο προϊδεάζει τα κίνητρα. Έτοιμος να παραδοθώ σκουπίζω τη σκονισμένη σάρκα, αισθάνομαι τη στιλπνότητα του σώματος. Η ζωή στριμώχνεται ακόμα μέσα της. Στην επιφάνεια του δέρματος καταγράφηκαν τα στιγμιότυπα του […]

Η σάρκα αρνείται να πάρει αέρα ενσταλάζει ο φόβος. Εγκλωβισμένοι σε εγωισμούς επώδυνους μοχθούμε καθημερινά. Τα χέρια σφίξαν την καρδιά οι σάρκες ξεκόλλησαν φάνηκαν τα σημάδια της αιχμαλωσίας. Αφήνεσαι πάνω μου, αναστοχάζομαι το άγαρμπο κούρνιασμα, μια αναμόχλευση των συναισθημάτων. Διατρέχοντας το σώμα τόπο άγνωστο μετοικίζω μέσα σου. Οι ανάσες χρωματίζουν ανεξίτηλα τις στιγμές. Ξεμακραίνουν οι […]

Απομονώνω τις στάλες της βροχής, κατανικώ το φόβο. Στο πηχτό σκοτάδι ηχούν βήματα μελαγχολικά επιπλέουν οι σκιές. Ακούσαμε τα μουρμουρητά πίσω από τους κέδρους, ένας αόρατος κυματισμός εισβάλλει μέσα μου. Η γεύση της ζωής νοτίζει το λαρύγγι. Αλήθεια αδιαμφισβήτητη το λαχάνιασμα για να βρω τις εισπνοές. Η αποθέωση της σάρκας φαντάζει πρόσκαιρη. Γαντζωμένη στα χέρια […]

Μια μέρα ασήμαντη συμμετέχω στην αδράνεια. Αποσυντονίζομαι, μέσα μου κείτονται οι πόθοι, δεν αγγίζονται. Γύρω μου διαχύνονται οι αχτίδες του ήλιου, χαρακώνουν τους ίσκιους μας. Τα μάτια αναδύονται στην απεραντοσύνη. Η μυρουδιά της αχνή πολιορκεί την ανάσα μου. Συγκλονίζομαι, τρέμω ο σφυγμός της άρχισε να χτυπά μέσα στα χέρια μου… μια μέρα τέλεια.   Ο […]

Χάρισέ μου ένα βλέμμα σου το δευτερόλεπτο στη ζωής σου. Χάρισέ μου ένα χαμόγελό σου μια κίνηση σου απλή. Χάρισέ μου ένα φιλί σου να το κρύψω στα χείλη μου. Χάρισε μου ένα βράδυ σου έναν κόκκο άμμου μέσα στους αιώνες… κι εγώ θα σου χαρίζω την κάθε μέρα που έρχεται τον κόσμο όλο και […]

Η οσμή της απουσίας απλώνεται στο ημίφως. Στη ροή του χρόνου ένας αργός παλμός είναι αρκετός κατανικά την παραίτηση. Ποδοπατώ τις αχνές σκιές, τα δάκτυλα σφίγγουν την καρδιά απρόσμενα βρήκε κάπου και ακουμπά. Από μια εγκοπή του στήθους αναβλύζουν οι ανασασμοί. Ξεπροβάλλουν τα ένστικτα, παραμερίζονται τα τοξικά νέφη. Είχες δώσει την έγκριση . Απαλλάχτηκες απ’ […]

Μια δέσμη φωτός  κόβει βόλτες μέσα  στις αδέσποτες σταγόνες της βροχής.  Σκέψεις αυτόνομες  έχουν ριγήσει,  έτοιμες να διαπράξουν  πράξεις απερισκεψίας.  Αυτή η αιφνίδια παρόρμηση  έφερε την ανακούφιση.  Η νύχτα έφτασε,  η γνώση της διαλύει  τη φυσική συστολή.  Είναι το σκοτάδι  που του επιτρέπει  ν ‘απλώσει το χέρι στο σώμα.  Το σώμα καταπίνει το φως,  έσκυψα […]

    Ανάμνηση ανικανοποίητη    τα βλέφαρα που τρεμόπαιζαν.    Θορυβώδης η εκπνοή    της ανάσας καθώς συγκλίνω    προς την υπέρτατη στιγμή.    Μια εξάρτηση συναισθηματική    που οδηγεί στη σύγχυση.    Αμήχανος αποστηθίζω το βλέμμα σου,    φαντασιώνομαι το λαχάνιασμα των σωμάτων    καθώς εναλλάσσονται αέναα    απαγορεύσεις και κανόνες .    Νοιώθω […]

Αναμοχλεύω τα υπολείμματα, χαραγμένα στις γραμμές του ιδρώτα. Από τα έγκατα της νύχτας αρχίζει η επώδυνη ανάβαση. Το νέο ξεκίνημα είναι ζήτημα χρόνου. Μια εμφάνιση απρόσμενη αφόπλισε τις αντιστάσεις το ρίγος καταγράφεται. Με ανησυχούν έννοιες αλλότριες, επιλεκτικά διαχειρίζομαι τα συναισθήματα. Ολισθαίνω στην παρόρμηση, στην αβεβαιότητα της μοίρας. Έτοιμος να παραδοθώ στην αναζήτηση, σκιρτώ αντικρίζοντας το […]