Δημήτρης Καρπέτης

Μια μεταμφίεση της καρδιάς περιμένει στον καθρέφτη. Άναυδος ψηλαφίζω τα φριχτά αποστήματα της οδύνης κατάλοιπο των λεπτών καθώς αδειάζει η κλεψύδρα. Βεβηλώνουμε το χρόνο που μας δόθηκε με τη λογική του συνηθισμένου. Ο άνεμος σαρώνει τα σκύβαλα, καταλαμβάνονται οι χώροι, οι σφυγμοί εξοστρακίζονται πέρα απ’ τις καθιερωμένες συντεταγμένες του κανονικού. Φτιαγμένοι από επιθυμίες επιλέξαμε να […]

Περπατώ στους δρόμους με σακάκι φθαρμένο. Λιγοστεύω, οι λέξεις μακρόσυρτες αναζητούν σιωπή. Στο μυαλό στοιχειώνουν οι ώρες οι δύσκολες. Στα τζάμια των καφέ χαϊδεύω με το χνώτο μου το είδωλό σου. Ανταλλάξαμε λέξεις στα ιδρωμένα απ’ τη ζωή σεντόνια αθετώντας τα όνειρα. Τώρα νοικιάζω το αίμα της καρδιάς . Το ενοικιαστήριο κρέμεται στους τοίχους των […]

Κάτω απ’ τον μελανιασμένο ουρανό διαγράφονται οι ρυτίδες της αυταρέσκειας. Δραπετεύω ,κρατώντας λίγα ψίχουλα, φωνές νοσταλγίας αγκιστρωμένες στο χάος. Ξεφυλλίζοντας το αύριο στέκω μετέωρος στο χείλος της καταστροφής. Χωρίς επίγνωση κινδύνου ασελγώ με πράξεις φθαρτές. Καθισμένος στο έδαφος αγναντεύω το πανηγύρι της ζωής. Ο άνθρωπος φτιάχτηκε να στέκεται όρθιος. Ο Δημήτρης Καρπέτης γεννήθηκε στην Ορμύλια […]

Ταξίδια μακρινά, σφυγμοί απόμακροι λιώνουν τα παλιά μας μυστικά. Στεγνώνουν τα λόγια ένας ίλιγγος ρουφάει τις ικεσίες των ματιών. Σπασμένες φωνές, μορφές χωρίς βλέμμα αφουγκράζονται φουρτούνες . Αναβλύζουν του κορμιού τα σφάλματα, η σιωπή αδιατάρακτη καλύπτει τις αισθήσεις. Μέσα μου κρύβω τα σβησμένα άστρα, λουλούδια ξεραμένα πεσμένα κατά γης. Στα σκοτεινά δωμάτια κοινωνώ λίγα λεπτά […]

Πεσμένος κατά γης ακολουθώ τις στιγμές πάνω στις συντεταγμένες του χρόνου. Στις παρυφές των ονείρων γλιστρούν οι πίκρες, ταλαντεύονται τα δάκρυα, οι νύχτες καταπίνουν  τα μυστικά των χειλιών. Με ξεκουράζει ο καλπασμός της ψυχής, το ανατρίχιασμα μέσα μου καθώς αγγίζω τι δίνη της ζωής στις κοίτες του κορμιού σου. Ακολουθώ τα ίχνη των αισθήσεων μια […]

Οι άγγελοι βολτάρουν χαμένοι στους αστικούς χώρους ξέμπαρκοι, απουσία αγαθών προθέσεων. Φωτογραφίες παλιές μουχλιάζουν. Ο ίσκιος του κορμιού χώνεται στον αέρα, πάνω στα σεντόνια οι ανάσες λιώνουν. Ετοιμόρροποι προχωράμε στη λεωφόρο των νεκρών. Βλέμματα πεινασμένα αρνούνται το απόμακρο ταξίδι προς τη νηφαλιότητα. Οι άγγελοι  εκδικούνται όταν υποθηκεύουμε τη ζωή στο κενό, όταν οι αστικές  συμφωνίες […]

Ο αέρας αυλακώνει τα βράχια. Στον καθρέφτη της ζωής ανασαίνει ένα σώμα μελλοθάνατο. Οι επιθυμίες σαλεύουν σε μια θάλασσα ιδρώτα. Θολώνει ο φόβος τα μάτια, το ρίγος απλώνεται στα σκοτάδια των χρόνων. Μια πλάνη κάλυψε την ξαστεριά. Η νεότητα χορεύει στη μέση του δρόμου, τα σκιαγμένα πρόσωπα μαραίνονται. Βαραίνουν τα όνειρα , η θερινή μελαγχολία […]

Ξεδιπλώνονται οι μέρες του φόβου. Χαμηλώνουν τα φώτα η υπομονή συνεχίζει το έργο της. Τα αρμυρίκια συνωστίζονται στην άμμο αγωνιούν για το φθινόπωρο που έρχεται. Τα χαμόγελα συσσωρεύονται σε δωμάτια σκοτεινά, ο ήχος της καθημερινής ζωής στραγγίζει τα σώματα. Ανοίγω τα παράθυρα για να δω την άλλη πλευρά του κόσμου. Σκύβω μέσα μου αναβλύζουν οι […]

Στις συστάδες των χρόνων κυριαρχούν τα καταθλιπτικά στιγμιότυπα. Φλέβες γεμάτες ζωή σέρνονται, ναυάγια, σε μια θάλασσα θολή. Υποθηκεύσαμε τις μέρες σε μια γαλήνη που σάπισε. Μια βροχή άρχισε να πέφτει, εγκαταλείπω την ανυπόφορη ακινησία μιας εποχής συμβατικής, μιας ματαιότητας που γεννά φόβους και καρδιές δεμένες στα βράχια. Τα πρωινά οι ηδονές ξεφτίζουν. Ο Δημήτρης Καρπέτης […]

Τα ανεπιτήδευτα χαμόγελα ρημάζονται από τις  αγκυλώσεις των σκυφτών προσώπων. Η ορμή της νιότης στριμώχνεται στις απαιτήσεις των κίβδηλων νόμων. Οι νίκες της ανθρωπότητας αποθανατίζονται στα εφηβικά όνειρα. Ποιος τολμά να αντιπαρατεθεί με τις καρδιές των νέων το μεσοκαλόκαιρο; Αφημένες στα αζήτητα οι μικροαστικές προθέσεις μιας ομήγυρης που δηλητηριάζει τον ενεστώτα χρόνο. Ξεχωρίζουν τα καθαρά […]