Δημήτρης- Ζώης Σπύρου | Θερινός μονόλογος με τον χρόνο

Ήταν Ιούλιος και ο ήλιος ήδη έκαιγε τα πεζοδρόμια και τις τσιμεντένιες πολυκατοικίες μιας πολυπληθούς πλέον και άλλοτε προσφυγικής συνοικίας των νοτίων προαστίων. Οι πλάκες των ηλιακών, λαμπύριζαν σαν χρυσά καπέλα πάνω στις καραφλές και γκρίζες ταράτσες των κατοικιών. Εδώ κι εκεί, μπορεί κάποιος να έβλεπε καμιά σκεπή με τα κεραμμύδια της ξαπλωμένα αλλά το […]