Και όμως! Κοντοστάθηκε απότομα και παραξενευμένος, περίμενε λίγο να καταλαγιάσει ο θόρυβος από τα διερχόμενα αυτοκίνητα και ξανάστησε με προσήλωση το αυτί, αφουγκραζόμενος, κατεβάζοντας ταυτόχρονα τον ανασηκωμένο γιακά του πανωφοριού του, για να ακούσει ίσως καλύτερα. Ναι, ήταν τώρα βέβαιος πως ανάμεσα στους ψυχρούς ψιθυρισμούς των φυλλωμάτων που προκαλούσε ο φθινοπωρινός νυχτερινός αγέρας […]
Γιώργος Μπινιχάκης
Γιώργος Μπινιχάκης | Αφύσικα γρήγορα
Του είχαν πέσει τα κλειδιά, περιέργως και κατά έναν σχεδόν ανεξήγητο τρόπο, μέσα στη μεγάλη, εξαγωνική, τσιμεντένια ζαρντινιέρα, μία από τις τρεις ολόιδιες που υπήρχαν σε μικρή απόσταση μεταξύ τους, πάνω στον φαρδύ από κυβόλιθο πεζόδρομο. Ήταν γύρω στα τριάντα, κάπως ευτραφής, με σγουρά, φουντωτά σαν μπάλα μαλλιά και λίγο πριν στεκόταν παραδίπλα, αμίλητος, και […]
Γιώργος Μπινιχάκης | Ένα καλοκαίρι με τη μάνικα
–Εδώ!… εδώ!… Ο Δημήτρης δαγκάθηκε προς στιγμήν, τον είχε δει προ δευτερολέπτων να κάθεται στο παγκάκι, και κάνοντας τον αφηρημένο άλλαξε κατεύθυνση στον βηματισμό του, όμως ήταν πλέον αργά για να τον αποφύγει. –Εδώ! Ήταν γείτονες παλαιόθεν και διατηρούσαν τυπικές σχέσεις χαιρετισμού, μα καθώς εδώ και έναν χρόνο ο Δημήτρης είχε […]