Γιώργος Γκανέλης

ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΚΑΤΑ 30 ΜΟΙΡΕΣ Κάποτε πρέπει να μας πιστώσουν τις νύχτες που αδιάκοπα απομυζούσαμε ουρανό. Κι επειδή στην αποτίμηση μιας αγρυπνίας πάντα θα ελλοχεύει ο κίνδυνος του ανθρώπινου λάθους, δεν θα μιλήσω άλλο για ξημερώματα και παρόμοιες μπουρδολογίες. Τα ποιήματα μονάχα θα αντιπαρατεθούν με το φως. Σ’ αυτό το δωμάτιο εξυφαίνονται γεγονότα με […]

Τίτλος υπό αμφισβήτηση Κρατώντας για ενθύμιο το τίποτα και μια εκδορά στον νωτιαίο μυελό βάζω μπουρλότο στα παγόβουνα κι ακόμη δε γνωριστήκαμε καλά Προσωπικά αδιαφορώ για τις λέξεις κι ας τις πενθώ με  μεγαλοπρέπεια είναι μείζον το πρόβλημα της σιωπής Μετά φαντασιώνομαι ποδηλάτες και την Ποίηση να κλείνει τον δρόμο ανυπεράσπιστες ρόδες στην άσφαλτο που […]

[Τα θηρία] Τα θηρία που κρατάς ποτέ δε σε γνώρισαν Ζωολογικός κήπος με λιοντάρια νηστικά τι θα γίνει λοιπόν όταν αγκαλιαστείτε; Δεν έχω αισθήματα ξαναμπές στο κλουβί εδώ έξω κινδυνεύεις από αληθινά θηρία   [Μέσα από μαύρα γυαλιά] Το σώμα θα πέφτει λιπόθυμο κάθε χαράματα στον σταθμό θα σέρνεται γυμνό στις ράγες μετά θα σου […]

[Τα δάχτυλα] Πέρα από τα προσωπικά δράματα και τα λόγια που προλειαίνουν θλίψη αναζητούμε δυο δάχτυλα φωσφορικά αυτά που φωτίζουν τις κατακόμβες τις κρύες νύχτες της περισυλλογής Δεν είναι εύκολη υπόθεση ο έρωτας ακόμη κι αν βρεις το αντικλείδι του σε περιμένει στη γωνία ο αντίλαλος η διαφορετική εκδοχή της μοναξιάς γιατί ο εαυτός σου […]

[Στίχοι υπό κατασκευή] Οι στίχοι είναι καλώδια τηλεφώνων που μπερδεύονται οι γραμμές τους ακούς συνεχώς παράσιτα κι ακροάσεις και στο τέλος μια παρατεταμένη παύση Σε ένα άλλο ποίημα είχα επισημάνει: οι στίχοι είναι υπολείμματα σκουπιδιών μοιάζουν περισσότερο με αποφάγια απ’ το τραπέζι της Καθαρής Δευτέρας νηστίσιμοι και με ελάχιστα λιπαρά Τώρα πια έχω κατασταλάξει οριστικά: […]

[Λογοκρισία] Οι λέξεις το αλάθητο του ενστίκτου προηγούνται κάθε αναστεναγμού και σιωπούν μετά από το έγκλημα κι όταν τα βράδια αγριεύει ο αέρας λικνίζονται στα πόδια του χάους   Δεν έχω πλέον καμία αμφιβολία πως γνωριστήκαμε σε λάθος χρόνο δεν είναι αλήθεια ότι τις συνήθισα αγνοώ επιδεικτικά τη σημασία τους   Και πώς γίνεται να […]

         [Τα ψάρια] Τον χειμώνα πήγαινα στη λίμνη Έπιανα τα καλύτερα ψάρια Και τα έβγαζα στη στεριά Με ακολουθούσαν στο σπίτι Τα βράδια κυνηγούσαν τη γάτα Άναβα το τζάκι και καθόμουν Έπεφτε στην αυλή πυκνό χιόνι Τα ψάρια έπλεαν στη φωτιά Η γάτα πνιγόταν στον νιπτήρα. Στο κάδρο ζωντανή η Αμοργός Στο παράθυρο δυο […]