Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης | Ημερολόγιο Εγκλεισμού #20

These Dreams Are Made For Working / Τετάρτη, 15 Απριλίου / Έτος 2020/ Έτος Εγκλεισμού & Ζόφου / Αλλά και έτος Έρωτος & Αναρχίας / Έτος Απολογισμών & Ξεκαθαρίσματος Λογαριασμών / Τις συγχώρεσα ΟΛΕΣ, είχα γράψει / Ένα μεθυσμένο / ένα λυπημένο & λυτρωτικό συνάμα / Σάββατο, πίνοντας ακατάπαυστα / μα και συστηματικά / Όπως […]

Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης | Ημερολόγιο Εγκλεισμού #19

Vertigo / Ακροφοβία Ο μακαρίτης ο πατέρας μου, Ταξίαρχος Πυροβολικού, αεροπόρος, μοτοσυκλετιστής, ελικοπτερίστας, γλεντζές, βιβλιοφάγος, παίκτης/ρέκτης, έπασχε από μιαν αλλόκοτη (γι᾽ αυτόν & για το métier/λειτούργημά του) ασθένεια. Ενώ οδηγούσε ανεμόπτερα, αεροσκάφη, ελικόπτερα, μόλις βρισκόταν σε ένα μπαλκόνι (της μητέρας του & γιαγιάς μου, π.χ.) στον δεύτερο όροφο, και μόλις κοιτούσε από το μπαλκόνι προς […]

Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης | Ημερολόγιο Εγκλεισμού #18

Κυριακή των Βαΐων γεννήθηκα. Όχι 12 Απριλίου, προς 13, όπως απόψε, αλλά 10. Ανέκαθεν με γοήτευε η συμμετρία: δέκα τετάρτου εξήντα. Κοντρόλ φρηκ, μια ζωή. Εγελιανός αγυιόπαις. Τσογλάνι της αριστοκρατίας. Ποιητής όχι του βάθρου αλλά του βόθρου. Δραπέτης από τα αμφιθέτρα, θαμώνας στα κακόφημα καπηλεία, προδότης του γραπτού λόγου, επάρατο γκινσμπεργκικό τσογλάνι ήδη από τα […]

Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης | Ημερολόγιο Εγκλεισμού #17

Περικλής Κοροβέσης / Αμοντάριστα Πλάνα μιας Φιλίας  Αισθάνομαι απαρηγόρητος. Καταφεύγω σ᾽ ένα από τα ελάχιστα πράγματα που ξέρω να κάνω καλά: στο να θυμάμαι, να πίνω, και να γράφω. Παρότι ισχυρή η μνήμη μου, αδυνατώ να φέρω στο νου μου την πρώτη μας συνάντηση. Ακολούθησαν αρίφνητες άλλες. Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, συναντιόμασταν τακτικότατα […]

Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης | Ημερολόγιο Εγκλεισμού #16

Σεβαστή Κυρία Πρόεδρος, Κουκλάρα μας, Αξιότιμα Μέλη της Κριτικής Επιτροπής, Κυρίες και Κύριοι, Έρχομαι πρώτα απ᾽ όλα να Σας ευχαριστήσω για μιαν ακόμα φορά που μου κάνατε την τιμή να μου απονείμετε και πάλι το Βραβείο Sublime Diplomatico. Το να σε βραβεύουν μία φορά, προ εικοσαετίας, είναι μέγιστη τιμή. Ενέχει, βέβαια, μια κάποια τυχαιότητα, είναι […]

Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης | Ημερολόγιο Εγκλεισμού #15

Σεβαστέ μου Παππού Μιχαήλ, Άκουσα & ακολούθησα την πάνσοφη συμβουλή σου και έτσι το πρωί δεν πίνω πλέον irish coffee αλλά το έξοχο για την ψυχική υγεία κοκτέιλ που μου ετοιμάζει η συντρόφισσα Φιοντόρα Τζάνοφ, η Κόκκινη Αντάρτισσα που κατατρόπωσε με τις Αναρχοκομμουνίστρες Αμαζόνες της και τους αναρχοσυμμορίτες της Ταξιανθίας  “Gangster of Love’’ τους ουλαμούς […]

Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης | Ημερολόγιο Εγκλεισμού #14

Αγαπημένοι μου Γονείς, Σας γράφω από τα χαρακώματα της Φωκίωνος Νέγρη, από την Ειδική Μονάδα Entertainment όπου με έχουν αποσπάσει από τις αρχές Απριλίου. Δίνουμε γενναίες μάχες με τον εχθρό. Ο εχθρός είναι ύπουλος, αλλά εμείς είμαστε πανούργοι. Ο εχθρός κάνει βρόμικο πόλεμο, αλλά εμείς είμαστε ακόμα πιο βρόμικοι και ξέρουμε να χτυπάμε κάτω από […]

Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης | Ημερολόγιο Εγκλεισμού #13

Εύφλεκτα Υλικά: L’amour n’est valable que dans une période pré-révolutionnaire. Δεν θα μπορούσε να ειπωθεί καλύτερα, και ειπώθηκε το σωτήριον έτος 1952. Κάνουμε ρεπεράζ στις δεκαετίες. Είμαστε, άλλωστε, απ᾽ των ενύπνιων πλασμένοι την ύλη. Ονειρευόμαστε το Ταίρι μας στους Λειμώνες τ᾽ Ουρανού τη μια και στης πόλης τις αλέες την άλλη. Το ότι μπορούμε να […]

Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης | Ημερολόγιο Εγκλεισμού #12

Χειμώνας 1999. Βλέπω (ξανά και για πολλοστή φορά το Stalker). Φοράω μακρύ μαύρο παλτό. Περπατάω κάμποση ώρα, φτάνω στο Au Revoir, κάθομαι στην μπάρα, μιλάω με τον κύριο Λύσανδρο. Δίπλα μου κάθεται ένας βέρος κυψελιώτης ευπατρίδης, εβδομηντάρης, ντυμένος στην πένα. Πίνει το ουίσκι των παλαιών: ποτήρι σωλήνας, τίγκα στα παγάκια, και από πάνω, ίσαμε το […]

Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης | Ημερολόγιο Εγκλεισμού #11

Είναι γεγονός: κάποια θεσπέσια θεότητα (η οσία Dominique Sanda; η αγία Romy Schneider; η Θεός Gene Tierney;) φρόντισε να χτυπηθεί τατουάζ στον εγκεφαλικό φλοιό μου η φραση του Ludwig Wittgenstein ῾᾽Από εδώ όπου είμαστε να πάμε εκεί όπου βρίσκεται η Απόφαση᾽᾽. Είναι γεγονός: αποφασίσαμε να αφήσουμε γένια, ο Μαντάς κι εγώ, μέχρι νεωτέρας και όσο […]