Καθισμένος στο λευκό στερέωμα μιας αιώρας Που κάποιοι αποκαλούν ζωή, μετάβαση, θάνατο και ανάσταση. Το σήμαντρο χτυπάει την ακριβή ώρα του θανάτου της φύσης, Ενώ, οι πρώτες πασχαλιές τρίβουν τις δροσάτες τους παλάμες στην πρώτη πρόβα αχτίδα του ήλιου. Καθισμένος λοιπόν, με κουμπωμένο το γιακά των άλλοτε επιθυμιών, το πουκάμισο της χαμένης μου νιότης… Στάζει […]
