Β. Κ. Μάργαρης

Είχα καιρούς να βρω κάποιο παράθυρο, να δω κι εγώ πως ζούνε ο κόσμος έξω. Μες στην αντάρα αυτή που καταχώνιασα χώρους και χρόνους μούδιασε το κόκκαλό μου, μέσα στα σκότη σαν τον τυφλοπόντικα κάτι ζητώντας να ξεκρίνω, κάτι να δράξω μες στην μαύρην άβυσσο, να κρατηθώ. Πως ξέμαθε η καρδιά μου να πικραίνεται στη […]

Ονειρεύομαι τη μακρινή μέρα που η ανθρωπότης θα ‘ναι μια απέραντη γαλήνια θάλασσα ακύμαντη κι ειρηνική, σαν ένας τεράστιος γυάλινος καθρέφτης που μέσα του θα βρίσκουμε τον εαυτό μας.                                                                                                                   1968   Β. Κ. Μάργαρης – Ποιήματα (1965-1985)- Ηριδανός, 1986