Όταν συγχωρώ δεν είναι ότι συγχωρώ είναι ότι χαρτοπαίζω το θυμητικό με σιγουριά τυφλή κι όταν μελαγχολώ δεν είναι ότι μελαγχολώ είναι ότι φωνάζω τη μνήμη να βάλω ένα τέλος και δεν είναι ότι λυπάμαι είναι ότι αρνούμαι να μαζευτώ μες στα κομμάτια κι όταν αγαπώ δεν είναι ότι αγαπώ μα αλλιώς δε γίνεται. […]
Αριστοτέλης Καπερώνης
Αριστοτέλης Καπερώνης | Ανέστιος
Που τα άφησες τα ρούχα της ψυχής κορμί μου και σε κρυώνουν τα νυχτερινά καμώματα. Πριν απ’ τον έρωτα θα τα ‘βγαλες τα ξέχασες στο διπλανό σώμα. Θυμήσου, θα βάλω τον νου να τα γκρεμίσει όλα, του είναι εύκολο και θα μείνουμε ανέστιοι εγώ χωρίς κορμί και συ χωρίς ψυχή. Ο Αριστοτέλης Καπερώνης […]
Αριστοτέλης Καπερώνης | Σα να λιποθυμάς
Για ό,τι μαζεύουνε τα μάτια, τα ξεχωρίζει ο χρόνος ∙ οι φωνές μακρύτερα αφήνονται και τα πρόσωπα λίγο μπροστά απ’ το σώμα. Οι επιθυμίες σπασμένες και ιδανικές, άλλη δύναμη είχαν πάνω στο βλέμμα. Αισθήματα αναγνωρίζονται μόνον, τα πολύ αρωματισμένα και σώματα αντιστοιχούν σε αποστάσεις = είπαμε, τα πρόσωπα στέκονται κοντύτερα =. Κι […]