είδα το κεφάλι μου να κυλάει στο παρκέ βότσαλο στην κατηφόρα δε μ’ ένοιαξε που έμοιαζε άχρηστο πια μήτε που μου φάνηκε για μια στιγμή όμορφο μόνο που αναρωτήθηκα ποιός να το είχε κόψει αφού -και είμαι σίγουρη γι αυτό- κανείς άλλος δεν ήταν στο δωμάτιο κι η πόρτα ήταν κλειδωμένη από μέσα Η […]
Αργυρώ Αξιώτη
Αργυρώ Αξιώτη | Τρία ποιήματα
[Είναι κι αυτοί] Άλλοι βαδίζουν πάντοτε σε σταθερή τροχιά καθώς τα τρένα στις ράγες τους καθώς οι δορυφόροι στις τροχιές τους καλοκουρδισμένοι άσφαλτοι δίχως αμφιβολίες Άλλοι πάλι συμβουλεύονται τους χάρτες ξέρουν να χρησιμοποιούν πυξίδες μελετάνε τις οδούς συμβουλεύονται το gps χαράσσουν διαδρομές κάνουν ανταποδοτικά μελλοντικά σχέδια Είναι κι αυτοί που περιπλανιόνται άλλοτε τρέχουν παράλληλα στις […]
Αργυρώ Αξιώτη | Τρία ποιήματα
[Γυναίκας σώμα] Ήταν κι εκείνη η υποτιθέμενη εξοικείωση με το αίμα η καταμήνια καταμέτρηση της απώλειας Σώμα υποδοχής του ξένου Γυναίκας σώμα [Η νύφη] Η νύφη γυμνόστηθη γελώντας στάθηκε στον βατήρα ένιωσε πιο έτοιμη από ποτέ να βουτήξει επιτέλους στην πήλινη γαβάθα με το πηχτό ρυζόγαλο [Το ξύπνημα της Άνοιξης] Το ξύπνημα της […]