Απόστολος Θηβαίος

Χωρίς προφύλαξη, χωρίς στρατηγικές άμυνας παραδίδεται Κ. Παπαγιώργης   […φάνηκε μονάχα σε μια άκρη στη ζωγραφιά που άφηνε μαζί την δική του προοπτική και εκείνη μιας θάλασσας απέραντης, σε βαθιούς τόνους του γαλάζιου…] Αύριο ξημερώνει μέρα προσευχής. Το μικρό ημερολόγιο το γράφει καθαρά. Νικάνορος οσίου του θαυματουργού. Ας βάλει το χέρι του για να σώσει […]

είναι κάτι νύχτες συμπληγάδες Νύχτα περπάτησε μες στους θαλάμους. Άνθρωπος κανείς, μονάχα κάτι κουρασμένες φιγούρες, εδώ και εκεί, με τους ορθοστάτες τους, δοσμένοι σε ένα παράξενο, μοναχικό χορό. Άνοιγε τις πόρτες και κοιτούσε την ζωή που πάλευε να σταθεί όρθια. Άκουγε μερικούς που κλαίγανε, φοβισμένους, με μοίρα τους το ακατόρθωτο. Και άλλους που ονειρεύονταν και […]

όνειρο σε γαλάζιο στενό με πριμαντόνες και μάγκες και ήχους από τρανζίστορ Απόψε το γαλάζιο μου στενό μοιάζει με κεντράκι. Από τα τρανζιστοράκια πέτουν ειδήσεις για φωτιές που επιμένουν, μα το καλοκαιράκι για τίποτε δεν νοιάζεται και όλο προχωρεί μαζί με τους χιλιάδες που ταξιδεύουν και ερωτεύονται και μελαγχολούν στον δρόμο κάποιας επιστροφής. Βάλανε και […]

Ιστορία για ανθρώπους που επιστρέφουν μες σε γαλάζιο σύθαμπο   Τινάχτηκε μες στη νύχτα. Το ποτήρι με το νερό έπεσε χάμω και γίνηκε χίλια κομμάτια. Κοίταξε την ώρα, πέντε περασμένες. Σηκώθηκε και ετοίμασε τα πράγματα. Τι ετοίμασε δηλαδή,  μονάχα στοίβαξε όλο και όλο το βιος του σε εκείνη την άσπρη τη βαλίτσα την τσαλακωμένη από […]

Η Ιφιγένεια Γιαννοπούλου σε γαλάζιο φόντο, νυχτερινό 1964- 2004 Στην αρχή ίσα που έφθανε ο θόρυβος. Μα λίγο αργότερα ακούστηκε καθαρά μια φωνή, σαν λυγμός. Αν είναι να σπάσει η νύχτα, από μια τέτοια αιτία θα είναι. Αλλιώς τόση ερημιά δεν σώζεται με τίποτε, σκέφτηκε και περπάτησε αργά προς την μουσική που δυνάμωνε και έπεφτε […]

μαρτυρία κάτω από γαλάζιο νέον φωτισμό Φανήκανε μες στη βαθιά νύχτα. Τους ανήγγειλε το τενεκεδάκι που κλοτσούσαν, σαν παιχνίδι πεισματάρικο. Χάλαγαν τον κόσμο και ένας δυο τους βάλανε τις φωνές όμως εκείνοι περάσανε βιαστικά στ΄ απέναντι πεζοδρόμιο ή χάθηκαν πιασμένοι από το χέρι στο σκοτεινό στενό που απόψε αμφιβάλλω αν ξέρω πού μπορεί να βγάλει. […]

[…Δεν την ξύπνησε, μονάχα έδεσε την άκρη του μίτου στο μικρό της χέρι, ποτέ να μην χαθεί ξανά. Γαλάζιο το ξημέρωμα που την άφηνε να αποκαλυφθεί Σιγά. Αθόρυβα. Τρυφερά…] Τι και αν ζήτησαν μια άλλη μοίρα. Η γερουσία είχα πάρει την απόφασή της. Οι νέοι, με δάφνινα στεφάνια στο κεφάλι, στολισμένα τα κορίτσια με τα […]

[«…οι τρεις γυναίκες έφυγαν μες σε γαλάζιο σύθαμπο …»] Ανέβηκαν και οι τρεις μαζί στο βήμα του μάρτυρα. Σήκωσαν τα καθώς πρέπει χεράκια τους, ντυμένα με γάντια από την πιο λεπτή οργάντζα – ο κύριος Φιλ διαθέτει ένα σωρό εξωτικά υφάσματα και αυτό συνιστά ένα είδος χαρίσματος για αυτήν την αδιάφορη πόλη. Ο δικαστής ρώτησε […]

Ο θάνατός του υπήρξε ακαριαίος. Στην αρχή πιστέψαμε πως θα μπορούσε να τα καταφέρει. Ήταν ο οργανοπαίχτης, ένας ακορντεονίστας πρώτης τάξεως που είχε βρει μια γωνιά στο γαλάζιο στενό. Ερχόταν και έπαιζε κάτι νόστιμα βαλσάκια, ζητούσε κανένα τσιγάρο και δοκίμαζε διαρκώς την κλίμακα του Ντο ανεβοκατεβαίνοντας στα άσπρα πλήκτρα, σαν να γύρευε κάτι που ήταν […]

[…και αν έκλαψε η Σαλώμη στου πάθους τη συγνώμη…] […Πέρα μακριά γαλάζια πεταλούδα, όπως στα ποιήματα, να γεννηθεί πάλευε…] Τώρα κρατούν περισσότερο τα απογεύματα. Μοιάζουν με απέραντες θάλασσες. Ποτέ δεν θα τις διαβεί, ανίκητα τα απογεύματα στο νησί του. Πάνε δυο μέρες που ΄χει δέσει την βάρκα κάτω στο μόλο. Σηκώθηκε άνεμος που οι παλιότεροι […]