Απόστολος Θηβαίος

Και αξίζει να κάνεις όλο τον δρόμο, αξίζει να χαθείς, να κλάψεις από τρυφερότητα και ευγνωμοσύνη Μια ιστορία για την ποίηση, ένα νοσοκομείο για ποιητές που δοκιμάστηκαν, και ακόμη το κάνουν. Να βρουν λέει το στίχο, τον κατάλληλο, να συμπληρώσουν λέει ένα από τα μισοτελειωμένα σχεδιάσματα ενός μεγάλου που αισθάνθηκε το τραύμα αυτού του κόσμου. […]

Εις τα στερνά του Στέφανου Σίφαντου, εκτυλισσόμενα τα κάτωθι γεγονότα Έτσι είναι, το βέβαιον και το άωρον του θανάτου.  Και αφού είπε αυτά, διέταξε να του φέρουν τρία κεριά και μια πιατέλα και τα σύνεργα της Θείας Κοινωνίας. Ως απόψε είναι πρόσθεσε σταματώντας ξαφνικά το νευρικό του βηματισμό. Η πόρτα της εισόδου ήταν ανοικτή, μερικοί […]

Επιμύθιον καλείται σύνοψης πνευματώδης και αφοπλιστική, περί του πορίσματος ενός μύθου Η Ιστορία […Από το τραπέζι μας έξαφνα σαν μάκραινε θυμωμένη η Λουίζα, τόσο νευρικάι του καπέλου της τ’ άνθη κουνιόντανε μα εξόχως ρυθμικά.  Αποτραβήχτηκε στην κάμαρη της, δεν είχε τίποτε άλλο να προσθέσει. Μα προτού βγάλει το φουστάνι της έπεσε και έκλαψε πικρά για […]

[…Ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ γεννήθηκε τον Απρίλη του 1564 και έφυγε στα 1616 στις 23 του Απρίλη. Και αυτή ήταν μια αφορμή, ασχέτως της τροπής που πήραν τα πράγματα…]   Είχα αποκοιμηθεί και είναι πράγματι πολύτιμη ιστορία να κοιμηθεί κανείς δίχως τη μελατονίνη του που προβάλλει εντυπωσιακή, σχεδόν φιλήδονη στην διαφήμιση του συνεταιριστικού φαρμακείου που τέλειωσε […]

    Έφυγαν και οι τελευταίοι. Κλειδώσανε τα μαγαζιά, βγήκαν στον κεντρικό δρόμο και καθένας τράβηξε για την μικρή του τη ζωή. Και πίσω τα καταστήματα, κάτι βιτρίνες μονάχα με αναμμένα φώτα, κούκλες και σιωπή να μοιάζουν με εικονοστάσια μες στην τόση ερημιά. Ο Αντώνης έφυγε και εκείνος. Λίγο αργότερα από το συνηθισμένο. Βλέπεις ήρθε […]

“Ξέρεις Χανς, κάποτε θα λέω  πως γνώρισα μια σπουδαία γυναίκα”.     Ο κύριος Χανς υπερασπίζεται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια     Τον πήραν οι άνθρωποι του δήμου. Ο κύριος Χανς , ο αυτοεξόριστος δεν μένει πια εδώ τριγύρω. Και ποιος θα κάνει δικά του εκείνα τα χάρτινα κιβώτια. Και τα ρούχα, ο κύριος Χανς διέθετε […]

Πάντα Κυριακή να ξημερώνει “Περιφέρεται πέριξ της οικίας έχοντας προφανή και δόλιο σκοπό.    Σημειώστε καλά εκείνο το  δόλιο. Μπορούμε να το πούμε και παραπλεύρως, να επιστρατεύσουμε τον επιρρηματικό τύπο δηλαδή και να αναφέρουμε εκείνο το δολίως που συνοψίζει την απειλή.  Καθίστε κυρία μου να συμβουλευτώ τους συναδέλφους. Έχουν συντάξει τόσες και τόσες αναφορές, αυτοί […]

Μια τυχαία συνάντηση με την κυρία Νταλογουέη, την μυθιστορηματική, κινηματογραφική κυρία μας καλής κοινωνίας. Μια γυναικεία περσόνα της Βιρτζίνα Γουλφ που υπέκυψε κάποτε στον εαυτό της. Εμφανίστηκε στο βάθος του φόντου. Ένα σημάδι μες στην προοπτική της πόλης. Ήταν καλοντυμένη, μάλλον για μια βραδινή περίσταση. Όχι μεταξύ φίλων, μα ίσως μια υποχρέωση που επιβάλλει έναν […]

[…Διαγωνίως φυσάει από καιρό η παγωνιά του θανάτου…]   Πάνε δυο ώρες που γυροφέρνει εδώ πέρα. Περνάει δήθεν ανέμελος, βέβαιος πως θα ‘χει ξεχαστεί μέσα στην πόλη που βογκά σαν πληγωμένο ζώο. Να, τώρα θα στρίψει στον δρόμο από πάνω, τι δρόμο δηλαδή, ένα στενάκι πλακοστρωμένο ποιος ξέρει από τότε. Τις έχουν πάρει τις πλάκες […]

Μάνος Ελευθερίου 1938 – 2018 Επέστρεψε όταν τα φώτα είχαν πια σωπάσει και το πλήθος εκείνο το αλλοτινό, είχε περάσει πια στις τάξεις των θολών πραγμάτων. Στάθηκε στην γαλαρία της πλατείας, το χειροκρότημα άκουσε, το θυελλώδες που τόσο πολύ εχόρτασε στον βίο του τον υποκριτικό. Και ύστερα περπάτησε, όπως του διδάξανε οι σκηνοθέτες της ζωής […]