Απόστολος Θηβαίος

Σαν να φύσηξε ξαφνικά και εκείνο το εξώφυλλο μες στους τόνους του καφέ, σαν να πήρε μια ανάσα, εκεί πάνω στο ράφι του, καλά βαλμένο, σχεδόν για πάντα. Κάποιος έτρεξε, αναζήτησε την πηγή που σάρωνε τώρα τις αποδείξεις και τα διαφημιστικά από το γκισέ του ταμείου, μια πόρτα χτύπησε δυνατά, αυτός ο κάποιος που σας […]

Έργο με δυο σύντομες πράξεις και μια μυστικά ερωτευμένη κυρία κρεμασμένη από τα διαρκή έκτακτα δελτία που αδίκως χαρακτηρίζονται έτσι αφού η υπόθεση έχει προβλεφθεί εδώ και μέρες [Σκηνικό κρεβατοκάμαρας με παλιά, φθαρμένα έπιπλα και παντού εκείνα τα πτι σεμαίν, σήμα κατατεθέν μιας ιστορίας λίγο πολύ χιλιοειπωμένης. Μα δεν είναι της παρούσης. Τέτοια είναι μόνο […]

Σάντσο Τώρα πια νυχτώνει τόσο νωρίς. Οι σκιές πνίγονται, τα φώτα ανάβουν πίσω από την ομίχλη, κανείς δεν γνωρίζει ακριβώς την όψη των πραγμάτων. Οι γραμμές τους σβήνουν, το σχέδιο μπερδεύεται, πέφτουν τριγύρω τα κομμάτια του, τα χρώματα όλα πεθαίνουν. Ω, Θεέ μου, τι νύχτες τρομερές εκείνες του φθινοπώρου, με την ευκαιρία της ισημερίας για […]

Μπήκε στο σπίτι, δεν άναψε κανένα φως. Τις σκέψεις του άφησε μόνο να τον πλημμυρίσουν, σκέψεις λαθεμένες, τιποτένιες. Στάθηκε πίσω από το παράθυρο, κάτω η πόλη ανάσαινε, σαν βαρύ και ταπεινό θυμίαμα. Σταμάτησε εκεί, σε εκείνο ακριβώς το σημείο και περίμενε τις τρομερές σκέψεις που κάθε νύχτα θολώνουν το νου του. Στο τραπέζι το μισοτελειωμένο […]

Διήγημα ανεκπλήρωτο Είχε το εργαστήρι του κάπου εδώ κοντά. Λένε για αυτόν οι γλώσσες πως στα φόρτε του, κορίτσια όλων των ηλικιών συνωστίζονταν στη σειρά μόνο και μόνο για να βρεθούν κοντά του. Κάθε απόγευμα ο Ζαν έβλεπε τα υποψήφια μοντέλα που δεν είχαν τίποτε άλλο στο νου τους από το να τον ξελογιάσουν. Είχαν […]

Κανείς δεν ρωτά τους ανθρώπους που παίρνουν ετούτο εδώ τον δρόμο. Όλοι ξέρουν για πού τραβάνε. Όλοι τους συμπονούν και δεν υπάρχει κανείς που να διαβαίνει από εδώ επειδή του κάνει το κέφι του ή θέλει απλά να γαληνέψει. Οι σκιές το χάραμα και αργότερα, προτού πνιγεί πίσω από την Σαλαμίνα άλλο ένα απόγευμα , […]

Έργο κωμικοτραγικόν εμπνευσμένο από διαφήμιση του 1912 [Σκηνικό λαϊκής γειτονιάς των αρχών του παλιού αιώνα. Μια γκρεμισμένη μάντρα, μια χαμοκέλα, το λαδοφάναρο του δρόμου και το τσίγκινο φεγγάρι δουλεμένο στη στράτζα κάτω στο Βοτανικό. Κάτι χαρτονένιες στέγες που ελίσσονται κυβιστικά στο φόντο συμπληρώνουν τη θέα που απολαμβάνει η πλατεία. Τρεις φιγούρες κουτσαβάκικες, του παλιού, καλού […]

Αν θέλεις να μάθεις την ιστορία της πολιτείας που νυχτώνει, ρώτα τα δέντρα. Κάτι γέρικα σκαριά κατά μήκος των μεγάλων δρόμων. Τι σκουπίδι έχουν σηκώσει, άρρωστα, γέρικα να σαλεύουν με τον πρώτο άνεμο. Τα φύλλα ρίχνουν και στον Θεό τους προσεύχονται, χειμώνες ολόκληρους. Για τους εραστές που γράψανε με χαραγματιές τα ονόματά τους πάνω στο […]

γαλάζιο και λυπητερό τούτο το διήγημα για την αγάπη   Η κυρία Έρση κατοικεί το ετοιμόρροπο νεοκλασικό στη γωνιά του γαλάζιου μου στενού. Από μια άποψη ταιριάζουν, εκείνη και το κτίριο, έτσι όπως στέκουν σε πείσμα του χρόνου. Η κυρία Έρση το χειμώνα δεν βγαίνει, μόνο ταΐζει τα περιστέρια στο μπαλκονάκι με τα επιχρίσματα και […]

[…όσο πιο θλιμμένες είναι οι ιστορίες, τόσο περισσότερο αγαπούν τα ανόητα τα τραγουδάκια…]   Πέρασε από την αγορά. Σε κανέναν δεν μίλησε, είχε το στόμα του σφιγμένο, όλο πίκρα. Ήταν αψεγάδιαστος, ντυμένος τα γιορτινά του που εφάνταζαν αφόρητα μελαγχολικά, αν λογάριαζες την κατάσταση της υγείας του. Ήταν λιγνός, θαρρείς πως θα’δινε μια και θα σωριαζόταν […]