Απόστολος Θηβαίος

Καμιά φορά αρκεί μια σκηνή, ένα φιλμ, ο ήχος της μουσικής και τα πράγματα ξαναβρίσκουν τις θεμελιώδεις τους σημασίες. Ο ρυθμός του πόνου σημαδεύει τις καρδιές και οι άνθρωποι με την απαράμιλλη απλότητά τους, μπορούν και μας διδάσκουν όσα και οι ποιητές. Ο βοηθός σκηνοθέτη ούρλιαξε σιωπή και όλοι κοιτάξανε στον ορίζοντα. Ο χορός των […]

Α’ Γαλάζιο Μέρος Τα καλοκαίρια  αφήνω το γαλάζιο μου στενό και φεύγω για τις αμμουδιές.  Κρατώ συντροφιά μου μερικά σκίτσα, θαλασσογραφίες.  Μα όχι τίποτε περισσότερο από αδόκιμες γραμμές που αφήνουν στο χαρτί όλη την δουλειά.  Μια μικρή συντροφιά με σκίτσα  με προχωρεί ίσια στα ανοιχτά,  την ώρα που οι Μαρίες  βγάζουν τα ωραία τους φουστάνια […]

μορφές αδύναμες, ελαττωμένες που κάποτε κατέκτησαν την χώρα του αφάνταστου και για αυτό χάθηκαν μες στο γαλάζιο σύθαμπο Το βαρκαρόπουλο με τα λαδιά τα μάτια, μαυρισμένο σαν ψαλμός αρχαίος που έχει ειπωθεί τόσες χιλιάδες φορές έσπρωξε την βάρκα στην γλίστρα. Και έτσι λαγγεμένη η ζωή των δυο φίλων πήρε μια αίσθηση θαλασσινή, γιομάτη εγκαρτέρηση και […]

Η είδηση το έλεγε καθαρά πως στην πίσω πλευρά ενός πίνακα ο Βαν Γκονγκ αποτύπωσε μυστικά τον εαυτό του. Και εγώ που θέλω να μιλήσω για τον χρόνο και τις μορφές και όσα έχουν να μας πουν μέσα από τον κλεισμένο τους κόσμο, πέφτω θύμα του καλοκαιριού και μπερδεύω τα σήματα. Ο Ντόριαν με τραβά […]

Και καθώς μαίνονται οι φωτιές, μέτωπα διάσπαρτα, από σπίτι σε σπίτι, από καρδιά σε καρδιά, φωνάζω το όνομα του Νιλ Άρμοστρονγκ που θα μπορούσε να με πάει απόψε στο φεγγάρι. Να μου δείξει το σημείο που άφησε το χνάρι του. Και ψηλαφίζω τα λάδια του Γιάννη Τσαρούχη που με κάθε του έργο, έγραψε μια ολόκληρη […]

Για κάθε Νίκο που εκεί έξω προσπαθεί και κυρίως, μας ανέχεται και ζωγραφίζει   Απόψε το γαλάζιο μου στενό φοράει τα καλά του. Τα καλοκαιρινά του. Που σημαίνει πως από απόψε το γαλάζιο μου στενό θα ξεχωρίσει ανάμεσα σε κάθε αδιάφορο στενό αυτής εδώ της πολιτείας με τα κλειδωμένα σπίτια. Θα μεταμορφωθεί μες σε μια […]

Όλοι οι ποιητές που αγαπώ κοιμούνται βυθισμένοι. Τα ποιήματά τους αντέχουν ακόμη όμως οι ίδιοι φορώντας τα κολάρα τους, μαζεύονται όταν εσύ και εγώ δεν μπορούμε πια να τους νιώσουμε, μαζεύονται στα φανταστικά καφενεία της 3ης Σεπτεμβρίου. Πλάι στα σκονισμένα πικ απ, πίνουν σιωπηλοί όσο τριγύρω κολυμπούν οι στίχοι. Πριν το χάραμα, μες σε συμφωνίες […]

Με μια ιδέα γαλάζιου φώτισα εκείνους τους ανθρώπους που οι σύγχρονες ανάγκες λησμονούν. Άφησα τις πλατείες να βογκούν όπως στα τραγούδια, τις άφησα να πουν την ιστορία τους. Από την πλατεία Ελευθερίας ως το γαλάζιο μου στενό, πρόβαλε μια σειρά από κίτρινα άστρα. Τα άφησα και εκείνα να πουν την ιστορία τους, την στιγμή που […]

|Και να σου είμαι Για πάντα Υποταγμένος| Ν. Χριστιανόπουλος   Στο φόντο γαλάζια δόξα ή αλλιώς σκληρή μοναξιά, φτιαγμένη με κάθε γραμμή, με κάθε σιωπή. Και στην πρώτη γραμμή, αμυνόμενος, φλεγόμενος, κυνικός, κάποιος που έζησε την εποχή του προτού την γνωρίσει, ο Μάνος Χατζιδάκις απέναντι στην νεοελληνική αγέλη. […Διότι ο έρωτας συνιστά μια πράξη ελευθερίας, […]

Έπεφτε γαλάζιο το σκηνικό. Ο έρωτας μεσολάβησε. Είχαν οι δυο τους μια όψη τρικυμιώδη, δεν άνηκαν σε αυτόν εδώ τον κόσμο. Όλα μίκρυναν, τόσο πρωτόγονη, τόσο ιερή ήταν εκείνη η συναλλαγή τους. Καμία τέχνη, δεν είπε τίποτε. Μόνον η φωτογραφία, βουβό αρνητικό, παιδικό δωμάτιο ή αλλιώς, δωμάτιο ενστίκτων διέσωζε κάτι. Καμία άλλη τέχνη, δεν μίλησε. […]