μυρωδιά πετρελαίου, και μικρό, πορτοκαλί φεγγάρι Δύσκολα μπορούσες να θυμηθείς μια νύχτα περισσότερο παγωμένη από τούτη εδώ. Μα ο Πέντζι δεν έκανε πίσω και δεν έλεγε να ακυρώσει την υπόσχεσή του. Αυτό λοιπόν πήγαινε πολύ, μπορεί να είναι η μυρωδιά της φτώχειας και του πετρελαίου, αλλά ειδικά ο Πέντζι διαθέτει μια αυθεντική καρδιά και […]
Απόστολος Θηβαίος
Αταίριαστα με μια σκηνή θεατρική
Η Μάνα του Στρατιώτη Καλλιόπη Λίνγκα 1889 – 1982 […Στα ηχεία η Σονάτα του Σεληνόφωτος, σονάτα υπ’αριθμόν 14 του Μπετόβεν…] Αφανείς ήρωες, ξεχασμένοι στη λήθη του χρόνου. Έρχονται καμιά φορά να μας υπενθυμίσουν τους μεγάλους αγώνες, την ανθρωπιά μας έρχονται να αναδείξουν την ακρωτηριασμένη. Άραγε θα υπάρχουν ξανά τέτοια πρόσωπα, τέτοιοι μυθικοί χαρακτήρες που παλεύουν […]
Απόστολος Θηβαίος | Εγώ κοιτούσα
Μια ιστορία που δεν τα κατάφερε “Τριγύρω έπεφτε μια θανάσιμη σιωπή”. Μα πέρα από τούτη τη φράση που περίμενε μονάχη της πάνω στο λευκό χαρτί, δεν υπήρχε τίποτε περισσότερο. Θαρρείς πως μόλις ακούγονταν αυτές ακριβώς οι λέξεις, ο νους του σκορπούσε και η ιστορία που ‘χε σκοπό να σκαρώσει πήγαινε περίπατο. Στην αρχή έριξε όλο […]
Αταίριαστα και όμως
[…στο μουσικό φόντο, τα τραγούδια που αγαπήσαμε. Στο κάδρο των μικρών ιστοριών κάποιων άλλων εποχών…] Τ’αρχαγγελικά Νίκος Ξυλούρης 7 Ιουλίου 1936 – 8 Φεβρουαρίου 1980 “Η φύση να γίνεται ψυχή”, έγραψε ο Κωστής Παλαμάς πίσω, στις αρχές του παλιού αιώνα. Και ύστερα λησμονήθηκαν τούτα τα συναξάρια. Και πέρασε ο καιρός και ήρθαν άλλα χρόνια. Νερό […]
Απόστολος Θηβαίος | Αγνοούμενη Νήσος
[…Το αγόρι του χαμογέλασε ευγενικά. Εργαζόταν στο περίπτερο, το ‘χε ξαναδεί μα δίχως να υποψιαστεί πως ήταν καβαφικά τα μάτια του, πάει να πει σαπφείρινα, ναι, σαπφείρινα…] Στάθηκε εμπρός από το μοναδικό, ανοιχτό περίπτερο. Οι φυλλάδες, τυπωμένες μερικές μέρες πίσω, περιέγραφαν γλαφυρά την επικαιρότητα. “Το ηφαίστειο βρυχάται”, “ώρα μηδέν για τη νήσο”, “η φύση […]
Ρητορικά
[…στα ηχεία, Γράμμα ενός αρρώστου, Θάνος Ανεστόπουλος. Σαν σήμερα…] Γίνεται να νυχτώνει νωρίς, χωρίς να νυχτώνει; Αυτό το καίριο ερώτημα παραμένει δίχως απάντηση. Από τότε που το διατύπωσε ο Χρήστος Βακαλόπουλος σε εκείνα τα λιγοστά του αριστουργήματα, κανείς και ποτέ δεν απάντησε. Παρόμοια ερωτήματα κάναν από τότε την εμφάνισή τους και στην δική μου την […]
Απόστολος Θηβαίος | Commission Archeologique
[…της έριξε μια ματιά όλο γοητεία. Και μες στην καρδιά της, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, αναρωτήθηκε αν θα μπορούσε κανείς να ερωτεύεται, μα δίχως τις βλαβερές συνέπειες της αγάπης. Το υπέδαφος εντός της έτρεμε, η γοητεία του υπήρξε σεισμική, ας πούμε. Μέσα της ήξερε καλά την απάντηση, ήξερε καλά…] Πέρασαν λίγα λεπτά, μέχρι […]
Αταίριαστα
Σκόρπιες ειδήσεις, ολομόναχες ιστορίες […Στα ηχεία, η Melody Gardot και Our Love Is Easy. Και ας είναι ψέμα, και ας είναι ένα φρικτό ψέμα…] Η μικρούλα πεθαμένη Η ατμόσφαιρα ήταν βαριά. Τα παιδιά στάθηκαν ενώπιον του επισκόπου που ‘χε έρθει ακριβώς για αυτόν το σκοπό. Ρωτήθηκαν επανειλημμένως για να παραθέσουν τη σειρά των γεγονότων. […]
57η Οδός
Εργάκι σε μια πράξη για μια ζωή […στο μουσικό φόντο, Chet Baker – Arborway, 1987…] (Σκηνικό χαμηλού φωτισμού. Μια σειρά φώτα τοποθετημένα περιμετρικά καθορίζουν τη σκηνή, κάπως υπερυψωμένη σε σχέση με τα τραπεζάκια της πλατείας. Καθένα φέρει ατομικό φωτισμό, κάτι σαν κεράκι μα με πιο σίγουρη φλόγα, που δεν τρέμει, που δεν κινδυνεύει. Από τις […]
Απόστολος Θηβαίος | Όπως σ’αρπάζει ο άνεμος
[…σε φόντο βυθού και να καταστρέφονται, λέει τα περιγράμματα…] Τραυματισμένες, αθώες, νευρικές, ανήσυχες και πληγωμένες, εκείνες οι μέρες που θα ’ρθούν Έβρεχε από το πρωί. Οι δρόμοι είχαν ερημώσει, πώς να σταθεί κανείς έξω σε τέτοιο χαλασμό. Μόνον τους ανθρώπους με τις απαραβίαστες υποχρεώσεις μπορούσες να δεις εκεί έξω. Μόνον αυτούς θα συναντούσες όλη τη […]