Αντώνης Μπουντούρης

[Πορεία] Οι σκιές παραμερίζουν τα χόρτα Έρχονται καταπάνω μας Θέλουν να μας προφτάσουν Πιασμένες χέρι χέρι Βιάζονται να πυκνωθούν σε σάρκες.   [Εμείς] Αυτός  πάντα με τους ηττημένους Εκείνος  πάντα με τους νικητές Το σύστημα μονίμως σαπροφάγο Κι εμείς πνιγήκαμε στο δίλημμα Πηχτές οιμωγές μπηγμένες στα σταυροδρόμια μας.   [Μοναδικότητες] Όταν θα κάτσουμε για να μας […]

Πράγματι το πένθος αν τραβήξει ως το τέλος υπάρχει ελπίδα να μας εξαγνίσει. Για να φανεί στο βάθος η πολιορκία. Του παράφορου κύματος η σπρωξιά που τσάκισε ανέμελους γλάρους και βεβαιότητες. Η θερμοκρασία των πολλών παραμένει σταθερή. Η ανταλλαγή σιωπής το νέο νόμισμα. Η βασιλεία του Ιδιωτικού το πολίτευμά μας. Το Τέρας της Αδηφαγίας λένε […]

Ι στο κρύο μάρμαρο της φωνής της ακούμπησα την τελευταία μου ανθοδέσμη ΙΙ Θροΐζει στην τσέπη το δάκρυ που κρατώ για φυλαχτό και πατώ τον ίσκιο του σύννεφου που με ακολουθεί. Μια ραβδωτή σκιά-δισταγμός και φόβος* μαζί. Ένα βλέμμα γυρτό και βύθιο. Στυλώνω τα μάτια και τα κρατώ εκεί ακριβώς εκεί που τα κρατάς κι […]

Ι Αγάπη Που γεννιέται με την καθημερινότητα Που φθείρεται μαζί της Που στο τέλος αφήνει έναν σπόρο. Ένα μικρό Ευαγγέλιο Σε δύο γλώσσες. ΙΙ Φρεσκολουσμένο το κλαδί από ψιλή βροχή. Χορευτά, απ’ τον αέρα χορευτά Σπρώχνεται η πνοή μας. Σχεδόν τα πάντα αντιφωνούν Άπειρους παραδείσους.   Αντώνης Μπουντούρης

Να ‘ναι στα σκεπά ο αφαλός σου να μην κρυώσει και τυλιχτεί ξανά στο λαιμό μου. Λεπίδια τα σπυριά της άμμου Να μην ξαπλώσεις άλλο πλάι μου. Κι εκείνα τ’ άρμενα αλάργα με τυραννούν που δεν έφυγα νωρίς. Δε θα χωνέψω ποτέ την ανέμη που κατάπια με τόσους σπαραγμούς σου τυλιγμένος. Μια αρμαθιά ευλογίες απ’ […]

[Αφοσίωση] Στα ύφαλα βρεχάμενος κει κάτω σα κοχύλι κολλημένο Να ξύνεται πότε με το βυθό πότε με τα δελφίνια.   [Οπτική] κλάψε όσο θες εξάλλου έξω βρέχει γέλα όσο θες μέσα σου βλέπω αποφόρια…   [Απολογισμός] Α. Κι όταν εγύρισε να δει τι είχε φυτέψει στην αυλή πριν φύγει Είδε το νυχτοπούλι. Β. Ο δαίμονας […]

[Φύτρα] Η σχέση  σου συχνά αλλάζει δέρμα-στο τέλος θα σέρνεσαι σα φίδι… Ο έρωτας δεν έχει πλάτη Έχει μόνο στήθος. Σ’ αυτό φυτρώνουν καλαμιές  και πετρωμένες νύχτες.   [Άσκηση] Με μισοφόρι Ασκητή Ντυμένος Μοναχός Μόνος Μονομάχος Πελαγίσιος Ίσιος Μουσουργός Παράπονο που σκούριασε στο σύρτη Από το πανωπόρτι.   Αντώνης Μπουντούρης – Η αλλαξιά της θάλασσας […]