Ανδρέας Δαβουρλής

Είναι κάτι νύχτες που ακουμπούν με  θλίψη οι στιγμές κοντά στο παράθυρο σιμά στην απόγνωση μια δρασκελιά απ’ το χαμό Θυμάμαι τότες όλες εκείνες τις   άνυδρες στιγμές τα αρμυρά μου βράδια Όλες τις σκέψεις τις μαύρες σκέψεις της σιωπής -στα σκοτεινά υπερώα του νου πήγαν κρύφτηκαν- για μια απόδραση ηρωική έναν τίμιο κι αντάξιο μου […]

Πενθώ για τις χαμένες άνοιξες του κόσμου, για τα αγχωμένα του βράδια τα ανέραστα, τα ανυπόμονα πρωινά του… για τους φλογερούς ανεκπλήρωτους έρωτες, τις άδειες από έρωτα αγκαλιές… για τις μεγάλες θάλασσες που δεν ταξιδεύτηκαν, για τους  δρόμους  των μεγαλουπόλεων που  δεν  περπατήθηκαν! Πενθώ για τα μαγικά ηλιοβασιλέματα που δεν  γεύτηκαν  τα μάτια, για τα […]

  [Να γεμίσεις τις τσέπες σου με άστρα.] Ένας μικρός αστρολάβος τα μάτια σου, τούτο το βράδυ, κατέβασε των άστρων τη δόξα, ‘δω κάτου πιάσε στα χέρια σου απαλά, αυτό το θησαυρό τ’ ουρανού γέμισε τις τσέπες σου με την λάμψη  τους, για της αβύσσου το δρόμο…   [Στέκομαι] Στέκομαι, πειθαρχώ σε ένα όμορφο τραγούδι […]